یکی از محققان برجسته در حوزه مواد قابل برنامهریزی بر این باور است که یکی از بهترین راههای عملی دستیابی به نانوفناوری پیشرفته، استفاده از DNA سلول بهعنوان زبان برنامهنویسی برای ایجاد ساختارهای زندهای است که عملکردهای مورد نظر را از خود نشان میدهند.
