انسان عاقل سبک‌بار زندگی می‌کند، نفْسِ خودش را مراقبت می‌کند تا عقلش بتواند پرواز کند.
انسان عاقل سبک‌بار زندگی می‌کند، نفْسِ خودش را مراقبت می‌کند تا عقلش بتواند پرواز کند.
هنگامى که با دیدن نعمت دیگرى، انسان اندوهگین شود، در مرحله بعدى، به نقطه اى مى رسد که شخص آرزو و تمنا مى کند نعمتى که در اختیار آن شخص است، از بین برود.
