پژوهشگران ایرانی با استفاده از نانوذرات موفق به تولید حامل‌های دارویی شدند که قابلیت جذب بالایی را در کبد و طحال را دارند و در دیگر ارگان‌های بدن از جذب پایینی برخوردار هستند.
به گزارش خبری-تحلیلی فناوری و نوآوری، دکتر سعید شانه ساززاده، فارغ التحصیل رشته فیزیک پزشکی از دانشگاه علوم پزشکی تهران و محقق این طرح در مورد هدف این تحقیقات گفت: در مورد بقای نانوذرات در بافت‌های مختلف و همچنین نیمه‌عمر این ذرات در بدن و بویژه خون عوامل مختلفی از قبیل اندازه و نوع پوشش و بار سطحی دخیل هستند.
وی افزود: در مقالات مختلف نیمه‌عمر ذرات (Ultra small super paramagnetic Iron oxides) تا دو ساعت در خون موش عنوان شده بود، حال آنکه در مقاله چاپ شده در مجله Journal of radio analytical and nuclear chemistry این مقدار تنها 95 ثانیه بدست آمد. همچنین میزان جذب در کبد و طحال بسیار چشمگیر بود؛ بیش از 62 درصد در کبد و بیش از 23 درصد در طحال.
وی ادامه داد: به منظور پیگیری و مطالعه طولانی‌تر تصمیم گرفتیم تا از رادیو ایزوتوپ گالیوم 67 با نیمه‌عمر بالاتر از 78 ساعت به جای تکنسیوم با نیمه‌عمر 6 ساعت این نانوذرات را تا یک هفته در بدن مطالعه کنیم. همچنین با استفاده از روش به کار رفته در مقالات پیشینمان دوز جذبی در انسان را با استفاده از داده‌های پراکنش زیستی در موش تخمین بزنیم.
محقق طرح تصریح کرد: در این پژوهش ابتدا با اتخاذ روش مناسب برای نشان دار‌سازی نانوذرات با گالیوم 67، نشان دار‌سازی و خالص‌سازی نهایی ترکیب حاصل را انجام دادیم و سپس به کنترل کیفی و بررسی پایداری پرداختیم. همچنین انجام مطالعات حیوانی و تخمین دوز جذبی در انسان با استفاده از داده‌های حیوانی نیز از دیگر مواردی است که به آن پرداخته شد.
به گفته شانه ساززاده، پیگیری میزان بقای نانوذرات تا یک هفته بعد از تزریق، تخمین دوز جذبی این نانوذرات در صورت اتصال و تزریق به انسان و روش خالص‌سازی ترکیب نهایی از ویژگی‌های مهم این طرح تحقیقاتی است.
همچنین وی در مورد نتایج این کار نیز گفت: از نتایج این طرح می‌توان به امکان استفاده از این نوع نانوذرات برای دارو رسانی به کبد و نیز کاربرد این نانوذرات با استفاده از رادیو ایزوتوپ گسیل‌کننده ذرات آلفا و عدم جذب آن‌ها در سایر ارگان‌ها به منظور رساندن دارو به کبد اشاره کرد، همچنین با توجه به داده‌های این طرح می‌توان نتیجه گرفت که این نانوذرات برای دارو رسانی هدفمند به سایر ارگان‌ها (به جزکبد) مناسب نیستند.
شانه ساززاده با اشاره به کاربرد این نانوذرات و آینده این تحقیقات گفت: به اعتقاد من کاربرد اصلی این نانوذرات با این خصوصیات در هایپر ترمی و یا دارو رسانی به کبد و طحال است. برای ادامه این تحقیقات نیز طرح‌هایی در زمینه بکارگیری این ذرات در تشخیص دیابت و همچنین به کارگیری آن‌ها با استفاده از رادیو ایزوتوژهای گسیل‌کننده پوزیترون یا آلفا موجود است. همچنین در زمینه برخورد و واکنش این ذرات در محیط بیولوژیک موجود است.
به نوشته سایت نانو، نتایج این کار تحقیقاتی که توسط دکتر سعید شانه ساززاده و همکاران وی صورت گرفته، در مجله Nuclear Medicine Communications منتشرشده است.
انتهای پیام
