به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فناوری و نوآوری، در میان پلیمرهای مختلف کاربردی در سیستم‌های دارورسانی هدفمند، پلیمرهای مونو متیل ایتاکونات PMMI به علت شباهت زیاد به پلی آلکیل آکریلات‌ها و پلی آلکیل متاکریلات‌ها و نیز به دلیل قیمت پایین و داشتن منبع طبیعی مورد توجه محققان قرار گرفته‌اند. تهیه هیدروژل‌های حساس به دما و pH از پلیمرها و کوپلیمرهای مشتق شده از ایتاکونیک اسید نمونه‌ای از این کاربردهاست.
به نوشته سایت نانو، در کار پژوهشی حاضر محققان به تهیه و بررسی خواص میسل‌های حساس به pH بر پایه مونو متیل ایتاکونات و همچنین امکان کاربرد آن به عنوان نانوحامل‌های دارویی پرداختند که البته با کاربرد نتایج این طرح در صنایع داروسازی می‌توان عوارض جانبی داروهای ضد سرطان را کاهش داد.
دکتر ژاله پورمؤذن، فارغ التحصیل دانشگاه شهید مدنی آذربایجان و محقق این طرح، در مورد هدف انجام این پژوهش گفت: کلسترول از اجزای ساختاری غشای سلول‌های بدن است و نقش مهمی در متابولیسم بدن ایفا می‌کند. این لیپید طبیعی زیست سازگار و زیست تخریب پذیر بوده که به دلیل ساختار مولکولی سخت و خصوصیت آب گریزی بالا، اغلب در جهت اصلاح خواص پلیمرها و نانوذرات حامل دارو و به منظور ایجاد ویژگی آب گریزی در آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی افزود: از طرفی به منظور بهبود خواص آبدوستی پلیمر و افزایش پایداری میسل‌های حاصل از آن در جریان خون از اتصال پلی اتیلن گلیکول 2000 به پلیمر بهره گرفته می‌شود. از این رو ما به دنبال استفاده از پلیمر مونو متیل ایتاکونات و کلسترول و پلی اتیلن گلیکول (PEG) در تهیه میسل‌های حساس به pH و بررسی رهایش هدفمند دارو به کمک این نانوحامل دارویی بودیم.
به گفته پورمؤذن، در این تحقیق ابتدا مشتق کلسترولی CholC6 سنتز شد تا به عنوان بخش آب گریز در ساختار میسل‌هایی که در مراحل بعدی تهیه شدند، مورد استفاده گیرند. در ادامه محلول میسلی پلیمر سنتزی PEG-PMMI-CholC6 به روش دیالیز تهیه شد.
محقق طرح ادامه داد: در این میسل‌ها، بخش‌های CholC6 در هسته و زنجیرهای آب گریز PEG در پوسته خارجی میسل‌ها و زنجیرهای PMMI بسته به pH محیط در هسته، مابین هسته و پوسته یا در پوسته خارجی قرار گرفتند. در پایان رهایش دارو در میسل‌های بارگذاری شده از پیروکسیکام به روش دیالیز، در سه بافر با pH متفاوت 2/1 (شرایط اسیدی معدی)، 5/5 (بافر فسفات برای شبیه شازی pH اندوسومال و pH محیط بیرونی سلول‌های سرطانی) و 4/7 (بافر فسفات برای شبیه سازی محیط روده کوچک و همچنین pH خون) در دمای °C 37، مورد بررسی قرار گرفت.
پورمؤذن تصریح کرد: با توجه به نتایج حاصل شده میسل‌های حاوی کلسترول پایداری قابل توجه از خود نشان دادند. همچنین اتصال PEG به ساختار پلیمری با افزایش خصلت آبدوستی سطح میسل‌ها، از نزدیک شدن مولکول‌های داروی آب گریز به لایه سطحی میسل‌ها ممانعت کرده و سبب نگهداری دارو در هسته آن شدند.
وی افزود: همچنین میسل‌های تهیه شده دارای ابعاد نانو بوده و با توجه به pH محیط، رهایش دارو با سرعت ثابت و مداوم در بازده زمانی 50 ساعت صورت گرفت. این نانو حامل‌های دارویی با توجه به pH سلول‌های سرطانی (5.5 = pH) داروی موردنظر را در سایت هدف آزاد کرد.
نتایج این کار تحقیقاتی که مربوط به بخشی از رساله دکترای دکتر ژاله پورمؤذن بوده و با همکاری دکتر معصومه باقری عضو هیات علمی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان و پروفسور علی اکبر انتظامی، عضو هیات علمی دانشگاه تبریز صورت گرفته، در Journal of Polymer Research منتشر شده است.
