محققان ایرانی نانوحامل دارویی خوراکی ساختند که علاوه بر روش تولید ساده، به pH محیط (میزان اسیدیته یا قلیایی بودن محیط) حساس بوده و سبب کاهش میزان داروی مصرفی و عوارض جانبی آن خواهد شد.

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فناوری و نوآوری به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، محققان ایرانی با استفاده از نانوکامپوزیت سیلیکای اصلاح شده، موفق به ساخت این نانوحامل دارویی خوراکی شدند که قابلیت کاربرد در صنایع داروسازی خواهد داشت.

عضو هیات علمی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در رابطه با انجام این کار تحقیقاتی بیان کرد: در سیستم دارو رسانی معمول به علت غیرواقعی بودن مقدار داروی مصرفی برای درمان، بسیاری از آن قبل از رسیدن به بافت هدف در دستگاه گوارش، گردش خون و بافت های واسطه به هدر می رود که جذب داروها در طول مسیر بدن در بیماری هایی نظیر سرطان و دیابت، عوارضی همچون ریزش مو به دنبال خواهد داشت.

مهرداد مهکام یادآور شد: علاوه بر این، تزریق های مکرر نیز باعث دردناک شدن بافت ها می شود که برای بیمار غیر قابل تحمل است.

وی ادامه داد: در میان روش های درمانی نوین برای انتقال هدفمند دارو به روده، اتصال داروها به حامل ها و یا پوشش دادن آن ها با پلیمرهای حساس به pH بسیار ویژه هستند.

برپایه این گزارش، با توجه به اختلاف زیادی که در pH (میزان اسیدی یا قلیایی بودن محیط ) معده و روده وجود دارد، هدف این محققان طراحی نانوکامپوزیت هایی بود که در محیط اسیدی معده مقاوم بوده و تغییرات ساختاری زیادی از خود نشان ندهند، اما در محیط بازی روده دستخوش تغییرات شده و با متورم شدن داروی مورد نظر را رها کنند.

نتایج این کار، که یک طرح تحقیقاتی مشترک بین دانشگاه شهید مدنی آذربایجان و دانشگاه آزاد اسلامی میانه است نشان می دهد نانوکامپوزیت های تولید شده بر پایه نانوذرات سیلیس اصلاح شده، علاوه بر حساس بودن به pH محیط ، یک حامل بسیار مؤثر در آزادسازی داروست.

این نانوحامل ها، قابلیت تخریب توسط باکتری های روده را داشته و روش تهیه آن آسان است، همچنین این نانوحامل، خاصیت دارو رسانی در زمان معین و میزان مصرفی کنترل شده به بافت هدف را داراست که با کاهش چشمگیر عوارض جانبی ناخواسته، از سیستم های دارو رسانی قدیمی، ایمن تر و مؤثرتر است.

طبق گفته های مهکام، از دیگر ویژگی های بارز این نانوحامل های کامپوزیتی زیست سازگار، امکان بارگیری همزمان چند دارو در ساختار آن هاست، که در حال حاضر توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان و به طور مشترک با دانشگاه داروسازی تبریز در حال اجرا است.

در این طرح پژوهشی، ابتدا نانوذرات سیلیس به روش سل- ژل تولید و پس از اصلاح سطح آن در شرایط کنترل شده، نانوذرات سیلیکا با انتهای اسیدی تهیه شده و سپس با وینیل دارکردن این گروه های اسیدی و کوپلیمریزاسیون این نانوذرات، نانوکامپوزیت حساس به pH به مرحله تولید رسیده است.

نتایج این پژوهش در مجله Current Nanoscience (جلد 8، شماره 5، ماه اکتبر سال 2012، صفحات 744 تا 748) چاپ شده است.