مهندس سراج‌الدین کازرونی سال 1325 در شهر اصفهان متولد شد. وی در دوران تحصیل دانشگاهی عضو فعال انجمن اسلامی دانشگاه بود و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1358 به ترتیب در سمتهای مشاور فنی و معاون شهرداری اصفهان و معاونت عمرانی استانداری چهارمحال و بختیاری مشغول به کار شد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، کازرونی با شروع جنگ تحمیلی در ستاد پشتیبانی جنگ فعال شد و اواخر سال 1360 به عنوان معاون امور محلی و عمرانی وزارت کشور منصوب شد.
وی در سال 1363 به عنوان وزیر مسکن و شهرسازی انتخاب شد و پس از آن به ترتیب در سمتهای رئیس سازمان میراث فرهنگی و مشاور پژوهشی وزارت مسکن و شهرسازی خدمت کرد.
چراغ زندگانی مهندس سراج‌الدین کازرونی وزیر مسکن و شهرسازی پنج ساله آخر دولت جناب آقای میرحسین موسوی (1363-1368) و چهار ساله اول دولت جناب آقای هاشمی رفسنجانی (1368-1372) ، در مقابل چشمان ناباور خانواده و دوستدارانش، که از نیمه شب جمعه 16 دی ۱۳۸۴ در کنار پیکر در اغما فرو رفته به دنبال سکته مغزی او، منتظر معجزه‌ای بودند، سرانجام، در ساعت 7 صبح سه‌شنبه 20 دی ۱۳۸۴، در بیمارستان ایرانمهر، در سن 59 سالگی، خاموش شد. پیکر او در صحن جمهوری اسلامی حرم مطهر امام رضا(ع)، دفن شد.
مرحوم کازرونی خدمات خود به جمهوری نوخاسته اسلامی و مشارکت در پایه‌گذاری اساس تازه برای ایران بعد از انقلاب را از دسترس‌ترین فرصت‌ها، یعنی همکاری با شهرداری زادگاه خود (اصفهان) شروع کرد. اندیشه او پر از بذرهای گوناگون نوسازی و تحول آفرینی بود، که در هر زمینی که مناسب می‌یافت می‌پاشید، و بلافاصله با خوش‌بینی و اعتماد و بدون سخت‌گیری چند نفری را به مراقبت و نگهبانی آن می‌گماشت.
تکیه کلام او الگوسازی بود و به همین دلیل مرتباً به دنبال عرصه‌های بزرگ‌تر و فراگیرتر بود. بعد از تجربه شهرداری اصفهان معاونت عمرانی استانداری چهارمحال و بختیاری را به عهده گرفت، و به زودی با ابراز لیاقت و صداقت، در دوره وزارت کشور آبت‌الله مهدوی‌کنی ، به معاونت عمرانی وزارت کشور برگزیده شد، و در این سمت با حسن استفاده از شرایط قائم‌مقامی شوراهای شهر، تجارب ابتکاری خود در عمران شهرها و روستاها را پیش برد. اما بزرگ‌ترین تجربه خدمتی خود را، که مترادف با نمایان‌ترین دوره تحول نهادها و روش‌ها و سیاست‌ها در بخش مسکن و شهرسازی است، با تصدی سمت وزارت مسکن و شهرسازی در سال 1363 آغاز کرد، و در نه سالی که عهده‌دار این سمت بود نه تنها توانست تمامی ماموریت‌های قانونی متوقف شده یا اساساً شروع نشده این وزارتخانه را به جریان بیندازد، بلکه علاوه بر آن، وظایف و برنامه‌های جدیدی را برای تحقق آن ماموریت‌ها پایه‌ریزی کرد، و اختیارات و ابزارهای قانونی مورد نیاز آنها را فراهم ساخت.
مرحوم کازرونی پس از پایان دوره تصدی نه ساله وزارت مسکن و شهرسازی، مدت چهارسال ریاست سازمان میراث فرهنگی کشور را بر عهده داشت، و پس از آن چند سالی قائم مقام پژوهشی وزارت مسکن و شهرسازی بود. در سال 1380 همکاران سابق خود در وزارت مسکن و شهرسازی را، که بعضی بازنشسته و بعضی وارد فعالیت‌های دانشگاهی شده بودند به راه‌اندازی یک فعالیت پژوهشی و مدیریتی دعوت کرد که به تاسیس پژوهشکده توسعه کالبدی منجر شد، که آخرین یادگار باقی مانده از اوست.
برخی از خدمات چشمگیر و ماندگار مرحوم کازرونی عبارتند از: تهیه اولین طرح کالبدی ملی، فعال‌سازی قانون زمین شهری و تملک حدود ۴۵۰ هزار هکتار زمین شهری، عمدتاً از زمین‌های ملی و دولتی و موات، تهیه و اجرای طرح‌های هادی روستایی از طریق بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، تاسیس مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران و پایه گذاری پارک فناوری پردیس و هدایت و راهبری آن.
سیّدمحمّد خاتمی رئیس جمهور اسبق جمهوری اسلامی ایران درباره مرحوم کازرونی گفته است: «جناب آقای مهندس سراج‌الدین کازرونی –که رحمت خداوند بر او باد– از خاندانی پاک و مؤمن و دارای شخصیّتی شایسته و دوست داشتنی و اهل خیر و خدمت بود چه در دوران پر بار وزارت و چه در هنگام ریاست سازمان میراث فرهنگی آنچه می‌خواست و می‌کرد تلاش برای پیشرفت کشور بود . دید باز و روشن او نسبت به سازندگی و نیز فرهنگ و هنر کشور درخور تقدیر بود. افسوس که زود از میان ما رفت و همچنان ما را در اندوه رها کرد.»
روانش شاد و اجر خدماتش با پروردگار باد که حتی کوچک‌ترین خدمات بندگان شایسته و نیکوکار خود را ضایع و بی‌ثمر نخواهد گذاشت.
