ویژه‌نامه جایزه علم و فناوری پیامبر اعظم (mustafaprize)/مجبد مجیدی؛ کارگردان فیلم سینمایی محمد (ص): علم و مسلمانی دو مقوله به هم پیوسته هستند که تاریخ
نشان داده هر گاه این دو به خوبی در کنار هم بایستند، روزهای شیرین و دوست
داشتنی به استقبال مسلمانان و البته کل بشریت رفته است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری به نقل از ویژه‌نامه جایزه علم و فناوری پیامبر اعظم (mustafaprize)، مجید مجیدی کارگردان بنام سینمای ایران، این روزها در حال انجام آخرین مراحل تولید اثر سترگ خود؛ «محمد (ص)» است. چشم ها منتظرند تا روزی این اثر ارزشمند و تاثیرگذار را که بخشی از روزگار کودکی پیامبر اعظم(ص) می پردازد بر روی پرده سینماهای سراسر دنیا مشاهده کنند تا مگر اندکی از عظمت پیام آن رسول عشق و امید را درک کنند. از آنجا که جایزه علمی و فناوری پیامبر اعظم(ص) همزمان با مراحل نهایی تولید این اثر سینمایی، در حال تدارک برای برگزاری هر چه باشکوهتر است، این کارگردان در اوج مشغله کاری خود و به احترام نام نامی آن پیام آور بزرگ مطلبی را درباره سینما در عصر حاضر با محوریت حضور اندیشه های اسلام محمدی ارائه کرده است که بسی خواندنی است.
در این پیام می‌خوانیم: اگر قرار باشد برهه ای از تاریخ را به عنوان حساس ترین زمان برای نقش آفرینی سینما انتخاب کنیم، همین حالاست. سینما گر چه از ابتدا قرار نبود که حلال مشکلات بزرگ باشد اما امروز با توجه به نقش بی بدیل اش در عرصه های اجتماعی جهان، هم مشکل شده است و هم مشکل گشا!
هر سو که سر می چرخانی جنگی و آشوبی می بینی. هر چند که پیش از این هم، همین گونه بوده. اما انتظار بر این است که با توجه به شکوفایی علمی و فرهنگی انسان، سیطره ها و استیلاجویی ها دیگر رنگ و بوی خون نگیرد اما گرفته است. حالا بعد از هزار و چهارصد سال پیام آوری محمد رسول الله(ص) در میان پیروان اش نامهربانی و ناشکیبایی دیده می شود. تکفیری های به ظاهر مسلمان از پیام محمد(ص) چیزی نصیب نبرده اند و مسلمانی را به غارت برده اند. دلارها و دینارهای بادآورده هم به کمک شان آمده اند و روزگار تلخ از زهر را به کام موحدین چشانده اند.
سینما اما همین جاست که می گوی در حساس ترین برهه تاریخی اش ایستاده است و نباید تنها به نظاره بنشیند. غربی ها از سینما به بهترین اشکال ممکن بهره ها برده اند و خود را به صعب ترین و ناممکن ترین جغرافیای عالم رسانده اند؛ با کمترین هزینه ها. دغدغه پر کردن خشاب های مرگ آفرین را با سینما کمتر به دل داشته اند چرا که می دانند از دست سینما هر کاری بر می آید. آنها بدشان نمی آمده و نمی آید که تکفیری ها را همچنان در حال و هوای تعصبات کورکورانه شان نگاه دارند. بنابراین از فقر فرهنگی و البته سینمایی در جهان اسلام بهره ها بردند و تا توانستند خر مراد خود را در این وادی بی رقیب راندند.
اما «محمد(ص)» که با نیت نشان دادن مهربانی و مهرورزی پیام آور بزرگ آغاز به کار کرد و با حال و هوای نشان دادن بخشی از عظمت پایان نیافتنی دین دوستی و رحمت مدد گرفت، می خواهد نشان دهد که انسانی که رسول اعظم(ص) برای سعادتش مبعوث شد، انسانی جدا از آنهایی است که سلفی گری می کنند و گوش به فرمان دلاربه دستان و نوکیسه گان نفتی هستند. «محمد(ص)» نقطه آغاز فصلی دیگر از امتعداد پیام عشق و امید و مهربانی پیامبر اعظم(ص) است. آن هم به مدد سینما. همان سینمایی که بعضا حقیقت های عالم را وارونه کرده و به سر ساده لوحان دین مدار تکفیری کلاهی گشاد از جنس غفلت گذاشته است. هم کیشان ما در افغانستان، پاکستان، هند، عراق، مصر، لیبی و کشورهای حاشیه خلیج فارس اغلب نگران آینده دین شان هستند.
دینی که همبستگی را برای تعالی انسان گوشزد کرده، اینک به دست عده ای که مسلمان ناشده، کافر شده اند، بهانه ای برای انشقاق و جدایی شده است. سینما، سینمایی که در آن به نام پرعظمت «محمد(ص)» تبرک خواهد شد، اکنون به نقطه تاریخی اش رسیده است. اینک با در اختیار داشتن بهترین تجربه ها ما می خواهیم دست کلاه گذاران و دروغ پردازان را رو کنیم. همت و اعتقاد دینی مان و از هه مهمتر مدد مولای بی بدیل مسلمانان جهان که نام اش بر پیشانی این اثر چون خورشید می درخشد، سبب خواهد شد تا اثری را به تاریخ سینما تقدیم کنیم که انشاءالله همچون عصای موسی مارها و مارمولک های دوران را به کام خود گیرد و در پیام رحمانی پیام آور بزرگ به خواب ابدی شان بکشاند.
گفتن این نکته هم ضروری است که علم و مسلمانی دو مقوله به هم پیوسته هستند که تاریخ نشان داده هر گاه این دو به خوبی در کنار هم بایستند، روزهای شیرین و دوست داشتنی به استقبال مسلمانان و البته کل بشریت رفته است. سینما نیز تا آنجا که توانسته از علوم روز بهره برده است بنابراین ما دچار کفران نعمت می شدیم اگر در اثری که برای پیامبر اعظم تولید می کنیم، از علوم سینمایی و جلوه های بصری به بهترین و مدرن شکل روز بی بهره می ماندیم. باشد که «محمد(ص)» علاوه بر یادآوری محبت به مسلمانان، زمینه ای را فراهم سازد تا علم و عمل را به پشتوانگی کیش علم طلب مان دوباره به اوج برسانیم.
همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایان بنوازد آشنا را
(حافظ شیرازی)
