به گزارش پایگاه خبری تحلیل فناوری و نوآوری، اخیرا
محققان یک شرکت دانش بنیان پارک علم و فناوری مازندران توانسته اند برای
اولین بار در کشور محصولات نانو پلیمری زیستی تولید کنند.
گفت و گویی اختصاصی با دکتر حسین یوسفی،
عضو هیات علمی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، تولید کننده این مواد
و مدیر عامل این شرکت دانش بنیان را در ادامه می خوانید.
در حال حاضر شما موفق به ساخت کدامیک از محصولات نانو پلیمری زیستی شده اید؟
محصولات نانو پلیمرهای زیستی ما نانو فیبرسلولز، نانو فیبر کیتین و میکرو کریستالین سلولز هستند. نانو فیبر سلولز با 2 روش سنتز باکتری و مکانیکی ساخته می شود. در روش مکانیکی، نانو سلولز با استفاده از نیروهای مکانیکی(مکانیسم بالا به پایین) و از فیبرهای سلولزی طیف وسیعی از مواد اولیه مانند چوب، ضایعات چوبی و کشاورزی و سایر منابع تولید می شود. کیتین هم از جمله پلیمرهای زیستی است که در پوسته سخت جانوران دریایی مانند میگو و خرچنگ یافت می شود. کتین این موجودات، پس از استخراج و بکارگیری از روش های لازم به نانو فیبرهای مجزا تبدیل می شوند. میکرو کریستالین سلولز هم با روش هیدرولیز اسیدی تولید می شود. این محصول از لحاظ ابعادی، کوچکتر از فیبرهای سلولزی و بزرگتر از نانو فیبرها هستند.
چه دلیلی باعث شد تا شما به سراغ تولید نانو پلیمرهای زیستی بروید؟
در دهه اخیر نانو پلیمرهای زیستی نظیر نانو سلولز، نانو کیتین ها مورد توجه ویژه محققان قرار گرفته است زیرا این نانو مواد زیست سازگار، زیست تخریب پذیر و تجدید شونده هستند و معضلات سلامتی زیست محیطی ایجاد نمی کند. همچنین این مواد
ضمن دارا بودن خواص مقاومتی و نفوذ ناپذیری بالا، مواد اولیه ارزان و فراوانی هم دارند و استفاده از آنها به عنوان افزودنی، سبب بهبود خواص مکانیکی و شفافیت محصولات نهایی می شود. در مجموع، این خواص بالا و ویژگی های منحصر به فرد باعث شده است تا این نوع پلیمرها حداقل در بیست صنعت مختلف مانند کاغذ سازی، نانو کامپوزیت، زیست پزشکی، پزشکی، غذایی و بسته بندی، نساجی، داروسازی، وسایل ورزشی، خودرو، هوافضا، دفاعی و مواد بهداشتی، ساختمان، الکترونیک مغناطیس و....کاربرد وسیع داشته باشد. مثلا ما از طریق فیبر سلولزی، نانو ماسکی را تولید کرده ایم که نسبت به میکرو ماسک، ارتباط بسیار موثرتر و قدرت جذب بسیار بالاتری دارد. همین خاصیت، زمینه ای برای ساخت پوست، قلب، رگ و ... شده است و هم اکنون بسیاری از کشورهای پیشرفته با استفاده از این خاصیت قلب و رگ مصنوعی ساخته اند. همچنین سوپر جاذب، قابل خوردن و ایمن بودن از مهمترین خاصیت های نانو سلولز یا نانو پلیمرهای زیستی است به همین دلیل می توان از این خاصیت در بستنی و سس سازی استفاده کرد و غلظت این محصولات را با استفاده از این خواص تنظیم و قالب گیری کرد. در ضمن می توان از این خاصیت در ساخت شکلات هم استفاده کرد؛ کاکائو در دمای 40 درجه سانتی گراد ذوب می شود اما با استفاده از این خاصیت می توان مقاومت شکل ظاهری شکلات را تا دمای بالاتر نیز افزایش داد. در واقع نانو سلولز در صنعت شکلات سازی مانند یک داربست عمل می کند و باعث می شود شکلات در دمای بالاتر خاصیت خودش را حفظ کند.
این محصولات در صنایع هوافضا و خودروسازی چه کاربردهایی می توانند داشته باشند؟
نانو سلولز به طور کلی ماده ای سبک و مقاوم است؛ این ماده 50 برابر سبک تر از پولاد است و مقاومتش نیز 70 درصد پولاد است به همین دلیل می توان در ساخت سازه هایی مانند صنایع هوا و فضا و خودروسازی که نیاز به وزن کم و مقاومت بالا دارد، استفاده کرد. ما از طریق این نانو سلولز ها می توانیم وزن محصولات این چنینی را تا 30-40 درصد کاهش دهیم. به طبع با کاهش وزن خودرو، مصرف سوخت و میزان آلودگی هوا نیز کاهش خواهد یافت.
اگر نگاهی اجمالی به وضعیت کشور ایران نسبت به سایر کشورها در تولید و توسعه این فناوری داشته باشیم، در حال حاضر در چه جایگاهی قرار داریم؟
در حال حاضر ما توانسته ایم برای اولین بار در خاورمیانه محصولات نانو پلیمر زیستی را تجاری کنیم و جزء ششمین کشور برتر دنیا در این زمینه باشیم. کسب چنین رتبه ای باعث شده نه تنها مصرف کنندگان داخلی بلکه مصرف کنندگان خارجی هم کیفیت محصولات ما باور داشته باشند.
پس با این حساب محصولات شما کاملا قابل رقابت با محصولات برتر و مشابه خارجی است؟
بله. محصولات ما کاملا قابل رقابت با محصولات خارجی است منتها قیمت آن به دلیل حجم پایین تولیدات بالاست به همین دلیل از مسوولان انتظار داریم در صنعتی سازی چنین محصولاتی ما را کمک کنند تا مقیاس تولیدات ما بالاتر رود و قیمت محصولات هم کاهش یابد؛ هزینه تمام شده این محصولات در صورت تولید انبوه یک پانزدهم قیمت فعلی خواهد شد.
منبع: سینا
