به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری متن کامل این یادداشت بدین شرح است، این جمله شاهانه معروف است که «ما همه چیزمان به همه چیزمان می‌آید». اما اگر واقعا این‌طور بود، شاید این همه مسئله‌ای که الان داریم، نداشتیم. واقعیت این است که ما با وجود سعی و تلاشمان، به اجزای جدا از همی بدل شده‌ایم که هیچ‌کدام به هیچ‌کدام ربط نداریم. مسائل جهان – به‌خصوص مسائل جهان مدرن – به هم پیوسته است و هر تغییر و تغیری روی بقیه تاثیر دارد. نمی‌شود بخشی را سلیقه‌ای و شخصی دست‌کاری یا تعطیل کرد و بعد نگران نبود که دومینو‌و‌ار روی بقیه تاثیر بگذارد.
ما نمی‌توانیم در علم و فناوری پیشرفت کنیم و قله‌های مرتفع را فتح کنیم، اما به گردش آزاد اطلاعات در این حوزه بی‌اعتنا باشیم و آن را تجملی و زائد و فرمالیته (تشریفاتی) بپنداریم. گردش آزاد اطلاعات اتفاقا جزء قدم‌های بنیادین توسعه و پیشرفت است. در گردش آزاد اطلاعات نیز جایگاه «نقد» آن‌قدر موکد و مهم است که بی آن دیگر کارهایمان روی هواست.
درباره نان چطور می‌گویند بی‌‌مایه فتیر است، بی‌نقد هم جز تعارف و اجمال، چیزی عایدمان نمی‌شود. ما نیازمند نقد منصفانه و دلسوزانه‌ای هستیم که نقاط ضعف و اشکالات کار را یادآورمان شود. طبیعی است که مسئولیت‌های سیاسی و اجتماعی گاهی ما را چنان به خود مشغول می‌دارند که حتی از بدیهیات و مسائل دم‌دستی غافل می‌شویم. مطبوعات، چشم و گوش‌های باز جامعه هستند که اگر از موقفی دلسوزانه و خیرخواهانه رصد کنند، می‌توانند مسئولان را نیز به ایرادات و اشکالات کار واقف کنند.
فلسفه وجودی نشریه‌ای مثل «سرآمد» همین است که علاوه بر گردش آزاد اطلاعات در زمینه علم و فناوری، امکان نقد و گفتوگو بین مسئولان و منتقدان و نخبگان را فراهم آورد. ما با مسائل بنیادی و مهمی در عرصه علم و فناوری و موضوع نخبگان مواجهیم که بررسی آن‌ها محتاج گفتوگو و تامل است. ساده‌ترین راهی که می‌توانیم به این گفتوگو برسیم، همین «سرآمد»ی است که بی‌ادعا دست یاری به سوی شما دراز کرده تا نظریات و نقدهای شما را بشنود و باب گفتوگو را با شما باز کند. ان‌شاءالله.
سردبیر ماهنامه سرآمد و مشاور رسانه‌ای و ارتباطات رئیس بنیاد ملی نخبگان
