به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، متن کامل این یادداشت بدین شرح است: تبلیغات و پروپاگاندا، خوب و ضروریاند. برای اینکه انگیزه کار و تلاش داشته باشیم لازم است کارهای خوب، صحیح و مثبتمان را در بوق و کرنا کنیم و بابت موفقیتهایمان -ولو موفقیتهای نسبیمان- جشن بگیریم و از همدیگر تشکر کنیم و زحماتمان را ارج بنهیم. برای اینکه شوق و ذوق کار و فعالیتمان روزافزون شود باید سیاستهای تشویقی را رنگ و لعاب بدهیم و خودمان و همکارانمان را در محیطی مملو از شادابی و نشاط به کار دعوت کنیم.آنچه آتش کار و همت را سرد میکند و جلوی تولید علم و علمآموزی را میگیرد، رخنه یاس و سیاهنمایی و کشتن انگیزههای کار و فعالیت است.
یک جهت اینکه رهبر فرزانه انقلاب، نویسندگان و اهالی رسانه را از سیاهنمایی پرهیز دادند همین است که القای فضای تیره و تار و ترویج ناامیدی، بازار کار و تلاش را از رونق میاندازد و نشاط و شادابی را از نیروی کارآمد -بخصوص جوانان- میگیرد و سستی و تنبلی و ناامیدی را مثل یک بیماری مسری به جان همه میاندازد.
اگر کشوری پیشرفته میخواهیم قبل از هرچیز باید درهای ناامیدی و تلخاندیشی و منفیبافی را ببندیم و مراقبت کنیم که بیحالی و کسالت از هیچ روزنی داخل در فضای کار و زندگی و علم و عمل نشوند... در واقع وظیفه اصلی رسانهها بهخصوص رسانه ملی همین است که با تبلیغات و جشن و تشویق، جلوی کسادی کار و تلاش را بگیرند و از سیاهنمایی و منفیبافی بپرهیزند.
اما این خطر هم وجود دارد که به دام توهم و تصورات مثبت ذهنی بیفتیم. همواره این خطر وجود دارد که به بهانه پرهیز از یاس و سیاهنمایی، چشم بر عالم واقع ببندیم و ضعفها و کاستیها را نبینیم و با افراط در شادابی و نشاط گرفتار تفریط در ندیدن وضع موجود شویم. فرمایش پیامبر گرامی اسلام(ص) است که -اللهم ارنی الاشیاء کما هی- که معنی واقعی اعتدال هم همین است که امور را نه تیرهتر از آنچه هستند نمایش دهیم و نه روشنتر از آنچه میتوانند باشند ببینیم. خوشخیالی نیز به همان اندازه تاریکبینی بد است و برای تداوم زندگی ضرر دارد. ما باید همه چیز را همانطور که هستند ببینیم و نگذاریم که تبلیغات به حجابی بدل شود که واقعیات جامعه را بپوشاند.
گرم نگهداشتن بازار نقد این حسن را دارد که ما را از یکسویه بینی و یکطرفه به قاضی رفتن بازمیدارد و کمکمان میکند تا صداهای دیگر را بشنویم و بدانیم که در دور و برمان چه میگذرد. مهمترین حسن نقد همین است که ما را نسبت به آنچه هستیم آگاه میکند و در رسیدن به آنچه باید باشیم یاریمان میدهد. بیجهت نبودهاست که مهمترین وظیفه رسانهها را نقادی برشمردهاند. البته جای گفتوگو ندارد که منظور نقد منصفانه و دلسوزانه و صادقانه است که بی حب و بغض باشد و نیتی جز همان ترویج شادابی و نشاط نداشته باشد. از این حیث وظیفه سرآمد انعکاس چنین نقدهایی است.