پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری

شیرکوند با اشاره به مقایسه فعالیت‌های پژوهشی وشرکت‌های خصوصی، اظهارکرد: فعالیت‌های پژوهشی در مراحل اولیه کار پرهزینه است و در مرحله بعدی، زمانیکهبا برنامه ریزی به جواب قطعی رسیدیم، می‌توان این فعالیت‌ها را به تجاری شدن برسانیم. ولی سیاست شرکت‌های خصوصی به این شکل است که درکوتاه مدت به نتیجه می‌رسند.

در ادامه خصوصی سازی را مهم دانست وگفت: براهمیت خصوصی سازی بعنوان امری بسیارمهم تاکید می‌شود. ولی در فعالیت‌های علمی، خصوصی سازی به دلیل زودبازده بودن فعالیت ها به سادگی شکل نمی‌گیرد.

عضو هیئت علمی موسسه پژوهشی علوم و فناوری رنگ درباره رسالت شرکت‌های اقتصادی خصوصی افزود: شرکت‌های اقتصادی خصوصی فرصت این را ندارند که 3-4 سال سرمایه خود را به امید رسیدن به نتایج تحقیقات علمی، بطور راکد برای به تعویق افتادن رقابت بازارنگه دارند.

به عقیده سرپرست مدیریت برنامه‌ریزی و نظارت این موسسه، اگر برای شرکت‌های خصوصی تسهیلات خاصی در نظر گرفته شود، شرکت ها همچون پژوهشگران به سرمایه‌گذاری در راه فعالیت‌های علمی راغب می‌شوند. 

وی ادامه داد: پیش از این محققان و فعالان علمی تنها به تحقیقات می‌پرداختند و امروزسعی در گسترش تحقیقات خود در یک شاخه هستند و با تمرکز برتولید و عرضه محصولفعالیت می‌کنند.

این دکترای شیمی پلیمر، از راه حل کاربردی شدن تحقیقات علمی خبرداد و گفت: دولت می‌تواند با برنامه ریزی از قبلدرهرزمینه‌ای به تحقیقات و مطالعه بپردازد و آن‌ها را بین دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی تقسیم کند. به صورتی که دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی به بیراه کشیده‌ نشوند و دوباره کاری در تحقیقات صورت نگیرد.که این امر نتیجه مطالعات کاربردی را بدنبال دارد. چون پروژه‌ها بر اساس نیازها تعریف شده و تحقیقات آن متمرکز هستند. 

شیرکوندهداوند تصریح کرد: البته درحال حاضر در دانشگاه‌ها، تحقیقات کاربردی بسیاری صورت می‌گیرد و بنده دانشجویانی دارم که پس از اتمام مراحل تحصیلی، شرکت دانش بنیان تأسیس کردند و با شرکت‌های خصوصی همکاری داشته‌اند که از نتیجه تحقیقات خود در راه تجاری سازی بهره مند شدند.

این داور نشریه‌های علمی پژوهشی داخل و خارج کشور، درباره پتانسیل فعالیت‌های علمی دانشگاه‌ها توضیح داد: نیازی نیست یک پروژه به صورت مستقل به یک دانشجو و یا یک دانشگاه واگذار شود. پروژه‌های بزرگی هستند که می‌توان آنان را بنا برنوع تحقیقات خاص خود بین دانشگاه‌های مختلف تقسیم کرد و اساتید دانشگاه‌ها هم بخش‌های مختلف آن را به صورت کوچه شده برای پروژه‌های دانشجویی در نظر بگیریم.

وی با اشاره به نتایجبدست آمده ازطریق پتانسیل فعالیت های علمی، گفت: به عنوان مثال پروژه بازسازی "ایوان نجف" که از ترکیب چند تحقیق مختلف در زمینه پوشش‌های جدید انجام شد. این پروژه در رابطه با کتیبه‌های مسی ایوان حرم حضرت علی (ع) بود که در زمان ترمیم مورد آسیب قرارگرفته است. برای اجرای آن ابتدا در قطعات کوچک آزمایش هایی انجام شد و بعد در 280 قطعه پوشش دهی توسط ما و طلاکاری ستاد عتبات عالیات آن را اجرا کردیم.

شیرکوندهداوند افزود: بنابراین، چندین موسسه و شرکت می توانند با مشارکت و همکاری یکدیگر فعالیت کنند و به کار کاربردی واحدی برسند. به این صورت که دولت سرگروه و مدیر باشد و پروژه را بین پژوهشگاه‌های مختلف تقسیم کند. همانطور که در کشورهایی مثل روسیه تمام پروژه‌های ارشد و دکترا بدین ترتیب انجام می پذیرد.

به گفته وی، مطلوب است، انجمن‌های علمی دانشگاه‌ها به دو گروه فعالیت های اساتید عملیاتی و کاربردی و اساتید پژوهش و ارائه مقاله تقسیم شوند. چرا که حوزه علمی به هر دو دسته تحقیقات تئوری و عملی احتیاج دارد و اساتید می‌توانند با توجه به علاقه خود در این حوزه‌ها به فعالیت بپردازند.

وی بیان کرد: بارها پیش آمده است که پروژه‌هایی عملیاتی شده که حتی یک مقاله هم درباره آن‌ها ارائه نشده است. اما نتیجه تحقیقات به تجاری سازی رسیده که این مسئله،جهت نیازهای جامعه ازاهمیت برخوردار است.

به عقیده شیرکوندهداوند، انجمن‌های علمی نیز در راستای کاربردی شدن طرح‌های علمی به دلیل وجود متخصصین، نقش پررنگی دارندو می‌توانند ایده‌های موجود در پژوهشکده‌ها را جمع آوری و به صنعت معرفی کنند.

وی گفت: انجمن‌های علمی می‌توانند تنها جمع آوری کننده ایده‌های مختلف علمی کاربردی باشند واین بخش به جهت معتبر بودن به راحتی می‌توانند با صنایع مختلف ارتباط برقرار کنند.

این عضو هیئت علمی موسسه پژوهشی علوم و فناوری رنگ در پایان اظهارکرد: امیدوارم روزی زنجیره‌های ناپیوسته به هم متصل شوند تا مراکز تحقیقاتی با صنعت ارتباط مستقیم داشته باشند و یافته‌های پژوهشی در خدمت صنعت و صنعت در خدمت یافته‌های پژوهشی قراربگیرد.