پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری

وی از دوران کودکی خود چنین می‌گوید: «از کودکی خود به یاد دارم که شادروان پدرم همواره من و برادرانم را به تحصیل و رفتن به دانشگاه تشویق می‌کرد».

او دوران ابتدایی را در شهر اهواز در دبستان‌های شاهنده و بهار، و متوسطه را در دبیرستان دکتر حسابی اهواز به پایان برد. دوره دکترای پزشکی را در دانشگاه‌های مشهد و اهواز سپری کرد و سپس برای گذراندن دوره تخصص در رشته بیماری‌های کودکان راهی دانشگاه علوم پزشکی تهران شد.

 دکتر اصغر آقامحمدی بعد از اتمام دوره تخصصی، بعنوان اولین دستیار دوره فوق تخصصی رشته ایمونولوژی و آلرژی بالینی در دانشگاه علوم پزشکی تهران پذیرفته شد و بعد از سه سال طی دوره فوق تخصص عازم انگلستان و مدت سه سال در شهر لندن در بخش ایمونولوژی بالینی بیمارستان Great Ormond Street  وابسته به Institute of Child Health  مشغول فعالیت پژوهشی شد.

 وی همچنین به دنبال تحصیل و تحقیق در بخش ایمونولوژی بالینی دانشگاه تویوما ژاپن موفق به دریافت PhD در رشته علوم، از کشور ژاپن شد.

در مرکز طبی کودکان تهران میهمانِ دکتر آقامحمدی؛ فوق تخصص رشته ایمونولوژی و آلرژی بودیم، برگزیده‌ای که همه زندگی خود را وقف کودکان مبتلا به بیماری «نقص سیستم ایمنی بدن» کرده است.

آقای دکتر برای شروع بفرمائید چرا شاخه پزشکی کودکان از پزشکی بزرگسالان منفک شد؟

سابق بر این بین پزشکی کودکان و بزرگسالان تفاوتی وجود نداشت اما امروزه به دلیل تفاوت‌های فیزیولوژی و پاتیولوژی که در کودکان و بزرگسالان وجود دارد این دو شاخه از یکدیگر جدا شده‌اند.

در ایران چه افرادی برای اولین بار روی طب کودکان فعالیت کردند؟

اولین‌بار در ایران مرحوم دکتر قریب و دکتر مختارزاده از پیشکسوتانی بودند که به حوزه کودکان به طور تخصصی وارد شدند و منشاء خدمات بسیاری شدند، بخصوص دکتر قریب که بنیانگذار مرکز طبی کودکان بود. از آن روز تاکنون طب کودکان شکل جدیدی به خود گرفته است.

در طب کودکان نیز تقسیم‌بندی وجود دارد؟

طب کودکان دو بخش دارد: اول آلرژی و دوم نقص سیستم ایمنی. بر خلاف آلرژی که درآمد خوبی برای پزشک در پی دارد، فعالیت در نقص سیستم ایمنی به لحاظ مالی دریافتی خوبی برای پزشک به همراه ندارد. به همین دلیل است که نه تنها در ایران که در تمام دنیا تعداد کمی روی این بیماری کار می‌کنند.

عنوان رشته تخصصی شما چیست؟

من متخصص در زمینه طب کودکان و فوق‌تخصص در حوزه بیماری‌های نقص ایمنی و آلرژی هستم. البته بیشتر در نقص سیستم ایمنی بخصوص در بخش کمبود آنتی بادی که در واقع یک نمونه از فرم‌های شایع کمبود سیستم ایمنی در کشور است، در مرکز طبی کودکان مشغول فعالیت هستم.

یعنی تمام فعالیت‌های پژوهشی خود را روی بیماری نقص سیستم ایمنی بدن معطوف کرده‌اید؟

بعد از پایان دوره فارغ‌التحصیلی و تاکنون به مدت 25 سال است که روی بیماری‌های نقص سیستم ایمنی کار می‌کنم و توانسته‌ایم با تاسیس مرکز تحقیقاتی در مرکز طبی کودکان، در این حوزه با بسیاری از مراکز تحقیقاتی در کشور و جهان ارتباط بگیریم و کارها و پژوهش‌های مشترکی را انجام دهیم که البته نتایج خوبی هم در پی داشته است.

بیماری نقص سیستم ایمنی بدن چیست؟

دستگاه ایمنی وظیفه شناسایی و مبارزه با بافت‌های بیگانه را دارد. این دستگاه بافت بیگانه و مهاجر را شناسایی می‌کند و سپس به آن حمله می‌کند. نقص سیستم ایمنی یعنی وجود اختلال در شناسایی و مبازره با بافت بیگانه و مهاجر. به دلیل عدم شناسایی درست بافت خودی از غیرخودی، سیستم به بافت خودی حمله می‌‎کند وآن را از بین می‌برد.

این بیماری  از چه زمانی و توسط چه کسی کشف شد؟

اولین‌بار این بیماری توسط یک سرهنگ امریکایی که پزشک بود، کشف و شناسایی شد و تاکنون بیش از 220 نوع از این بیماری شناسایی شده است و هر دو سال یکبار نیز به این تعداد افزوده می‌شود. بسیاری از بیماران حتی تولد یکسالگی خود را نیز نمی‌بینند و پیش از یکسالگی فوت می‌کنند.

چرا بیماری نقص سیستم ایمنی تا این حد در ایران شایع است؟

ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی و ویژگی ژنتیکی خاصی که در مردم این کشور وجود دارد از کشورهای اروپایی متمایز است. در ایران مانند دیگر کشورهای خاورمیانه به دلایل فرهنگی، ازدواج فامیلی زیاد است (بین 30 تا 40 درصد) در حالیکه این آمار در اروپا کمتر از دو درصد است؛ به همین دلیل بیماری‌هایی که جنبه ارثی دارند مانند بیماری نقص سیستم ایمنی و همچنین آلرژی در ایران شایع‌تر است.

عوامل زیست محیطی در بروز و رشد این بیماری تا چه میزان نقش دارند؟

علاوه بر عوامل ارثی، عوامل محیطی نیز در بوجود آمدن و رشد این نوع بیماری‌ها موثر است. به طور کلی15 تا 20 درصد افراد جامعه مستعد مبتلا شدن به بیماری آلرژی هستند و اگر یکی از والدین به این بیماری دچار باشد این احتمال تا 40 درصد نیز افزایش خواهد یافت و این درحالیست که اگر هر دو والدین ناقل این بیماری باشند احتمال مبتلا شدن کودک تا 70 درصد نیز افزایش می‌یابد. بنابراین نقش ژن در بروز این بیماری قابل کتمان نیست اما آلودگی هوا، نوع تغذیه و همچنین مشکلات زیست محیطی نیز در رشد این بیماری‌ها موثر است.

چه راهکاری را برای کاهش عوامل محیطی توصیه می‌کنید؟

دولت، سازمان محیط زیست و دیگر مسئولان ذی‌ربط باید به گونه‌ای عمل کنند که تا حد امکان مشکلات زیست‌محیطی کاهش یابد. البته نقش رسانه‌ها به عنوان یک قدرت فرهنگ‌ساز بسیار پررنگ است. رسانه می‌تواند در بهبود تغذیه و اطلاع‌رسانی در مورد مواد شیمیایی نگهدارنده و افزوده نقش مهمی را در کنترل این بیماری ایفا کند.

تعداد دقیق مبتلایان به این بیماری مشخص است؟

اسامی تمام این بیماران در یک مجموعه جمع‌آوری شده است و هر دو سال یکبار یک گزارش کلی در قالب مقاله از آن استخراج و ارائه می‌شود.

آیا فرد مبتلا به این بیماری می‌تواند از یک زندگی طبیعی برخوردار باشد؟

اگر این بیماری به موقع شناسایی و درمان شود، فرد می‌تواند به زندگی طبیعی خود ادامه دهد، ازدواج کند و فرزندی سالم را به دنیا هدیه کند. البته این موضوع به نوع بیماری، زمان تشخیص و نحوه درمان بیماری بستگی دارد.

چه تلاش‌هایی را در جهت قرار گرفتن این بیماری در زمره بیماری‌های خاص انجام داده‌اید؟

آقای دکتر ملک‌زاده کمک‌های بسیاری را به این مجموعه انجام داده‌اند. وزیر بهداشت نیز پیگیر حال این بیماران هستند اما باید به سمتی حرکت کنیم که این بیماری در زمره بیماری‌های خاص قرار بگیرد. شاید باور این نکته سخت باشد که بدانیم سرطان که عامل بسیاری از مرگ و میرها در سراسر جهان است، فقط یک قسمت کوچک از این بیماری است.

باتوجه به سن و سال کم بیماران این مرکز و زمان طولانی بستری شدنشان، چه تمهیداتی را برای تقویت روحیه‌ی این افراد انجام داده‌اید؟

در این مرکز سعی شده است طراحی و رنگ اتاق‌ها با حال و هوای کوکان سنخیت داشته باشد. البته اتاق بازی نیز برای کودکان تعبیه شده است که در صورت مساعد بودن حال عمومی و صلاحدید پزشک معالج می‌توانند به همراه مادران خود در این اتاق بازی کنند. علاوه بر این، در این بیمارستان مادران نیز در کنار فرزندان خود حضور دارند چراکه حضور مادر به تقویت روحیه کودک کمک شایانی می‌کند و او را برای مبارزه با بیماری تشویق می‌کند.

چه اقداماتی برای کاهش هزینه درمان این بیماری اندیشیده شده است؟

اینکه پزشک نسخه‌ای را برای بیمار بنویسد که بیمار توانایی خرید آن را نداشته باشد، کار بسیار بیهوده‌ای است. با رایزنی‌هایی که با وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام شد توانستیم بخش زیادی از هزینه درمان بیماران را کاهش دهیم. در حال حاضر 80 درصد هزینه درمان از سوی بیمه پرداخت می‌شود و از 20 درصد باقی‌مانده نیز 80 درصد توسط وزارت بهداشت تقبل شده است. البته اگر بیماری استطاعت پرداخت مبلغ اندک باقی‌مانده را نیز نداشته باشند این مبلغ توسط خود مجموعه پرداخت می‌شود.

در مرکز طبی کودکان برای سامان‌دهی کمک‌های مردمی چه تمهیداتی دیده شده است؟

مؤسسه خیریه‌ای در این مرکز وجود دارد که هر شش ماه یکبار، بازارچه خیریه‌ای را راه‌اندازی می‌کند که عایدی آن در راه درمان بیماران کودکان نقص سیستم ایمنی هزینه می‌شود.

از بین هنرمندان و ورزشکاران نیز کمک‌های مالی و معنوی به این مرکز شده است؟

چندی پیش استاد حسین علیزاده به همراه استاد معتمدی کنسرتی را در سالن مرکز طبی برگزار کردند و تمام درآمد آن را به درمان بیماران نقص سیستم ایمنی این مرکز اهداء کردند؛ علاوه بر آن استاد علیزاده سه‌تار خود را که سال‌ها با آن به خلق آثار بی‌نظیر موسیقی پرداخته بود به مزایده گذاشت و عایدی آن را نیز به این مرکز اهداء کرد. برخی هنرمندان نیز درآمد حاصله از فروش آثار خوشنویسی و نقاشی خود را به این مرکز اختصاص می‌دهند. نا گفته نماند بازیکنان استقلال و پرسپولیس نیز مدتی پیش هر کدام یک توپ به این مرکز هدیه کردند که خیرین در مزایده این توپ‌ها را خریداری کردند و پول حاصل از آن نیز به صندوق حمایت از کودکان نقص سیستم ایمنی واریز شد. در حال حاضر نیز در تلاش هستیم یک کنسرت توسط استاد ناظری برگزار کنیم و بسیار امیدواریم که وی دعوت ما را اجابت کند.

عموم مردم چه کمک‌هایی را می‌توانند در جهت بهبود روند درمان این کودکان انجام دهند؟

مردم عادی نیز می‌توانند با خرید اسباب بازی و هدیه آن به کودکان روحیه آنان را افزایش دهند؛ از طرفی فرد در هر صنفی که باشد می‌تواند به فراخور توانایی‌‎های خود در جهت کمک به بهبود این کودکان گام‌های موثری را بردارد. کمک فقط کمک مالی نیست، این کودکان نیاز دارند افرادی از وقت خود برای آنان هزینه کنند.

آقای دکتر امروزه مقاله‌های علمی بسیاری در رشته‌های مختلف علمی توسط ایرانی‌ها در مجلات معتبر به چاپ می‌رسد اما متاسفانه در برخی مواقع حاصل این مقاله‌ها هیچ خروجی مثبتی را برای جامعه در پی ندارد، شما تا چه حد قائل به پژوهش‌محوری به جای مقاله‌محوری هستید؟

پژوهش یکی از اساسی‌ترین ارکان تولید دانش و علم و همچنین میل به پیشرفت و توسعه همه جانبه کشور است. استقلال هر کشوری مبتنی بر تولید علم و انجام پژوهش است. توجه به پژوهش و رشد علمی می‌تواند کشور را از وابستگی به صنعت و علم وارداتی بی‌نیاز کند. کشوری که در حوزه علم و پژوهش سرمایه‌گذاری می‌کند در صنعت، کشاورزی، پزشکی و دیگر المان‌های زندگی خوب، موفق عمل کند. مدعای این سخن، اهمیت فراوانی است که در کشورهای پیشرفته به این حوزه داده می‌شود.

یعنی نتیجه هر تحقیق و پژوهشی در حوزه علم باید به تولید محصول ختم شود؟

دو نوع علم وجود دارد: یک علم نظری و صرفا تئوریک و دوم علم کاربردی؛ علم نظری مستقیما به تولید نمی‌رسد اما زیربنای علم، علوم نظری است. به همین دلیل است که همواره نباید از پژوهش و تحقیق انتظار تولید داشت. تعامل بین علوم کاربردی و نظری می‌تواند علوم کاربردی را محکم‌تر کند؛ در واقع علم نظری نیاز اصلی و مقدمه علم کاربردی است. از طرفی نیازهای عاجل کشور در علوم کاربردی مورد بررسی قرار می‌گیرند و براساس ضرورت تولید برای رفع نیازهای موجود، دست به تحقیق و پژوهش زده می‌شود. این تعامل دو سویه باید همواره حفظ شود.

برای رسیدن به نقطه مطلوب در حوزه پژوهش و نهادینه شدن فرهنگ پژوهش‌محوری در جامعه علمی و دانشگاهی کشور چه راهکارهایی را پیشنهاد می‌کنید؟

برای شکل‌گیری فرهنگ پژوهش و توجه به علم قدم اول باور مسؤلین است. در گام نخست مسؤلین باید به اهمیت پژوهش و نقش آن در تولید علم و پیشرفت همه جانبه کشور پی ببرند. این باور باعث افزایش سرانه پژوهش خواهد شد. البته با حمایت‌های بنیاد ملی نخبگان از نخبگان امیدواریم در آینده امر پژوهش بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد. البته نخبه‌پروری و تربیت نیروی جوان و کارآمد از اساسی‌ترین ارکان‌های پیشرفت علم و پژوهش در کشور است.

پژوهش چه تاثیری در رشد علم پزشکی می‌تواند داشته باشد؟

برای اوج گرفتن در زمینه‌های علوم پزشکی، باید پژوهش را مورد توجه ویژه قرار داد. دانشجویان و حتی دانش‌آموزان از دوره دبیرستان باید به سمت پژوهش سوق داده شوند و بدون توجه به تعداد مقاله، به دنبال انجام تحقیق و پژوهشی باشند که بتوان با استفاده از نتایج آن نیازی را در کشور از بین برد. دانش‌آموز باید از همان ابتدا راه چگونه پژوهشگر خوب شدن را فرا بگیرد.

از دید شما یک پژوهشگر خوب باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟

مهمترین ویژگی‌ یک پژوهشگر خوب، پرسشگری است. اندیشیدن، مسؤلیت‌پذیری، اعتماد به نفس، توکل و نظم نیز از دیگر بارزهای یک پژوهشگر خوب است. این ویژگی‌ها در کنار پشتکار و تلاش فراوان می‌تواند فرد را به یک تاثیرگذاری مثبت در جامعه سوق دهد و فرد حرکتی را مبتنی بر نیازهای جامعه آغاز کند و در نهایت بتواند یک تعامل مثبت با جامعه خود ایجاد کند.

در گذشته‌ای نه چندان دور ایران بازار طبابت پزشکان پاکستانی و هندی بود، اما امروزه پزشکی ایران در سراسر جهان شناخته شده و برای همه فعالان در این حوزه قابل اعتنا و حتی تکریم است، شما جایگاه کنونی پزشکی ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

بعد از پیروزی انقلاب پیشرفت‌های چشمگیری در طب ایران حاصل شده است در حالیکه در گذشته خیلی از افراد برای درمان بیماری خود به خارج از کشور اعزام می‌شدند اما به لطف خدا در حال حاضر به مرحله‌ای رسیده‌ایم که اکثریت بیماری‌ها در داخل کشور قابل درمان است و نیاز به فرستادن بیمار به خارج از کشور وجود ندارد. امروزه خیلی از فعالیت‌هایی که در اروپا و امریکا در حوزه طب انجام می‌شود به طور کامل و تخصصی در کشور انجام پذیر است. در این چندسال پیشرفت‌های زیادی داشته‌ایم طوری که تمام رشته‌های فوق‌تخصص کودکان در مرکز طبی کودکان وجود دارد. امروزه تخصص‌گرایی و فوق‌تخصص‌گرایی در تمام دنیا وجود دارد و ما نباید از این قافله عقب بمانیم.

کشور برای رشد علمی و رسیدن به جایگاه مطلوب در علم بخصوص علم پزشکی، تا چه میزان به دیپلماسی علمی نیازمند است؟

امروزه در علم مرز جغرافیایی معنایی ندارد. یافته‌های هر دانشمندی در هر گوشه‌ای از جهان در طول زمان بسیار اندکی در اختیار دیگران قرار می‌گیرد و این دستاوردها قابل اجرا و پیاده شدن است. ما باید در پیشرفت‌های علمی جهان مداخله و مشارکت کنیم تا در پیشرفت‌‌های علمی جهان سهیم باشیم. علم سیاست‌بردار نیست و ما نباید خود را از جهان جدا کنیم. دانشمندان و پزشکان جهان برخلاف دولت‌مردان هیچ جنگ و اختلاف نظری با یکدیگر ندارند. بنابراین ما باید حضور بین‌المللی خود را در عرصه‌های علمی جهان افزایش دهیم و سعی کنیم بر نقش خود در پژوهش‌های جهان بیافزاییم. ما نباید خود را ایزوله کنیم چراکه همه دانشمندان به علم و دستاوردهای دیگر دانشمندان نیازمند هستند.

 اواخر آذرماه سال جاری برگزیدگان جایزه علامه طباطبایی و شهید آوینی معرفی خواهند شد، شما به عنوان برگزیده دوره دوم جایزه علامه طباطبایی چه نظری در مورد این قبیل اقدامات بنیاد ملی نخبگان دارید؟

تکریم دانشمند، تکریم دانش است، تکریم علم و پژوهش است. تقدیر از یک عالم تقدیر از زحماتی است که در زمینه علم و برای تعالی جامعه انجام شده است. این تکریم و تقدیرها یک مشوق خوب و تاثیرگذار است. البته در حوزه تکریم دانشمندان بنیاد ملی نخبگان یک نهاد خاص است؛ چراکه علاوه بر تقدیر از بزرگان علم و پژوهش، تسهیلاتی را برای آنان فراهم می‌کند تا بتوانند با استفاده از حمایت‌های بنیاد با دغدغه کمتری به تحقیق و علم‌افزایی بپردازند. از طرفی در هر جامعه‌ای باید بشیر و نذیر وجود داشته باشد. اساس وجود معاد نیز بر پایه تشویق و تنبیه استوار است. البته این تکریم‌ها می‌تواند بازتاب رسانه‌ای بهتری را نیز داشته باشد.

در گذشته اطبا را به نام حکیم می‌شناختند، چه رابطه‌ای بین حکمت و طبابت وجود دارد؟ و آیا امروزه نیز می‌توان پزشکان را به نام حکیم صدا زد؟

طب همواره همراه با حکمت بوده است به همین دلیل در زمان گذشته به اطبا، حکیم گفته می‌شده است. از طرفی اطبا علاوه بر علم پزشکی به چندین علم  دیگر نیز تسلط داشتند، افرادی مانند بوعلی سینا و رازی از این دست هستند. امروزه نیز پزشکان مورد وثوق و اعتماد مردم هستند. نگاه مردم به پزشک، یک نگاه معنوی است که صرفا به دلیل علم طب پزشک حاصل نشده است. پزشکان باید قدر و قیمت این نگاه را بدانند و علم خود را با معنویت توأم کنند.

 این رویه در پزشکی کودکان نیز به وجود دارد؟

قطعاً، طب کودکان نیز به همین منوال است. مادری که حاضر نیست برای لحظه‌ای از کودک خود جدا شود، به دلیل اعتمادی که به پزشک دارد، کودک را برای مدت زیادی در بیمارستان بستری می‌کند.

یک حکیم بیش از آنکه به بیماری بیمار توجه کند، به خود بیمار معطوف می‌شود، به عبارتی دیگر انسان در چشم یک حکیم، موجود برتر نظام هستی است، نگاه شما به موجود برتر نظام هستی چگونه است؟

انسان تجلی گاه صفات خداوند سبحان است؛ معرفت به این موضوع به انسان دید و درک، کرامت و عزت و همچنیین بزرگواری عطا خواهد کرد. تا جائیکه به قول مولانا:                                                                  

ای همه دریا چه می‌جویی نم                        ای همه هستی چه می‌جویی عدم

بیرون ز تو نیست هر آنچه در عالم هست         در خود به طلب هر آنچه خواهی که تویی

انسان اگر به عظمت و موجودیت خود و کرامتی که هستی برای او قائل است پی ببرد اسیر اتفاقات و خیلی چیزهای دیگر نمی‌شود. ما باید بدانیم آفرینش یک نظام زیبا است و همه موجودات آفریده خداوند متعال هستند و چون ما به خداوند عشق می‌ورزیم باید مخلوقات او را نیز دوست بداریم. حس نوع‌دوستی به همین دلیل در انسان وجود دارد؛ آدمی می‌تواند به جایی برسد که به گفته سعدی:

به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست   عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

عدم آگاهی از ارزش والای گوهر انسانیت، انسان را تحت تاثیر مادیات و دیگر عوامل قرار می‌دهد و در نهایت فرد را از گوهر انسانی تهی می‌کند. مولانا می‌گوید:

خویشتن نشناخت مسکین آدمی            از فزونی آمد و شد در کمی

خویشتن را آدمی ارزان فروخت           بود اطلس خویش بر دلقی فروخت

 بعد گذشت سال‌ها طبابت، هنوز هم از مرگ بیماران خود متاثر می‌شوید؟

احساسات انسان سقف ندارد و اشباع شدنی نیست. مرگ بیمار برای پزشک همواره دردناک و تأسف‌انگیز است؛ مرگ بیمار هرگز برای پزشک عادی نمی‌شود. من حتی برخی اوقات در مراسم ختم بیمارانم شرکت می کنم. یک انسان همواره از سختی کشیدن هم‌نوع خود عذاب می‌کشد.

آقای دکتر کمی از عرصه هنر بگویید، هنر و به ویژه سینما در زندگی شما چه جایگاهی دارد؟

سینما یک رسانه ویژه برای افزایش سطح آگاهی مردم است. من نیز به شخصه هم به سینما می‌روم و هم بعضاً فیلم‌های خوبی را در منزل نگاه می‌کنم. همچنین معتقدم، هر چه انسان به موسیقی نزدیک‌تر باشد از اشتباه دورتر است. موسیقی باعث تلطیف، نوازش و آرامش روح است. من در تنهایی خود سه‌تار میزنم! در بین خواننده‌ها نیز محمد معتمدی مورد علاقه من است.

اهل ورزش هم هستید؟

به دلیل مشغله فراوان برخلاف دوران جوانی کمتر ورزش می‌کنم. در جوانی ژیمناستیک کار می‌کردم اما در حال حاضر در پاره‌ای از مواقع به همراه خانواده و دوستان کوهنوردی می‌کنم.

و در پایان آرزوی استاد؟

آرزو دارم با حاکمیت عقلانیت در جامعه و توجه به علم و پژوهش بتوانیم بسیاری از مشکلات را با خردجمعی حل و فصل کنیم.

بخشی از افتخارات دکتر آقامحمدی در یک نگاه/

تحصیلات:

1357- 1349: دکترای عمومی طب. دانشگاه علوم پزشکی مشهد و  جندی شاپور-ایران

1367- 1364: تخصص بیماری های کودکان. دانشگاه علوم پزشکی تهران-ایران

1370- 1367: فوق تخصص ایمو نولوژی و الرژی. دانشگاه علوم پزشکی تهران- ایران

1374- 1370: فوق تخصص ایمو نولوژی. دانشگاه لندن- انگلستان

1384- 1380: دکترای PhD در علوم  دانشگاه تویوما  ژاپن

طرح‌های تحقیقاتی و انتشارات:

مجری بیش از 60 طرح تحقیقاتی تصویب شده در دانشگاه علوم پزشکی

انتشار بیش از 220 مقاله در مجلات علمی  (H-index:26)

مولف چهار کتاب به زبان فارسی در زمینه بیماری های نقص ایمنی و سه  کتاب به زبان انگلسی توسط انتشارات Springer   

مجری طرح برگزیده تحت عنوان "ثبت کشوری بیماران مبتلا به نقص ایمنی" در جشنواره ابن سینا در سال 82

نویسنده کتاب برگزیده تحت عنوان "تشخیص و درمان بیماری های نقص ایمنی" به زبان انگلیسی توسط انتشارات Springer در جشنواره ابن سینا در سال 87

پژوهشگر رتبه نخست گروه علوم  بالینی داخلی در جشنواره رازی در سال 89

پژوهشگر برتر در جشنواره  فرهنگستان علوم پزشکی  در سال 90

استاد نمونه برگزیده در جشنواره علامه طباطبائی توسط بنیاد ملی نخبگان  در سال91

کسب عنوان دانشمند برتر علوم پزشکی کشور و قرار گرفتن در فهرست دانشمندان یک در صد برتر دنیا بر مبنای گزارش ماه فوریه  سال 2014  نظام رتبه بندی بین المللی ESI 

موسس و رئیس مرکز تحقیقات نقص ایمنی کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران از سال 1389 تا کنون

عضویت در انجمن های علمی:

عضویت در انجمن  نقص ایمنی انگلستان 

موسس و رئیس انجمن حمایت از بیماران مبتلا به نقص ایمنی اولیه ایران

عضویت در سازمان بین المللی بیماری نقص ایمنی (IPOPI)

عضو کمییته مشاور پزشکی سازمان بین المللی بیماری نقص ایمنی (IPOPI)

دبیر کنگره‌های علمی:

دبیر علمی اولین کنگره بین المللی بیماری های نقص ایمنی در سال 2005

عضویت در هیات تحریریه مجلات علمی:

عضو هیات تحریریه    Acta Medica Iranica Journal از سال 1377 تا  1382

عضو هیات تحریریه   Iranian Journal of Allergy  Asthma And   Iimmunology  از سال  1378 تا کنون

عضو هیات تحریریه   Iranian Journal of Immunology  از سال  1382 تا کنون

عضو هیات تحریریه   Journal of J Investig Allergol Clin Immunol  از سال  1390 تا کنون

عضو هیات تحریریه   Journal of Pediatrics Review  از سال  1392 تا کنون

منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان