به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، محلول مایع این پلیمرها در یک میدان الکتریکی قرار داده و چرخیده می‌شود که باعث ایجاد تارهای بسیار نازک می‌شود. این تارها سپس به دور قرقره بلند و نازک دیگری پیچیده می‌شود که در نهایت دیواره عروق را شکل می‌دهد؛ زمانی که این ساختار در انتهای کار از قرقره جدا می‌شود، یک لوله دراز پلیمری که همان رگ خون مصنوعی است، ایجاد می‌شود.
دیواره رگ تاحدودی متخلخل است که امکان نفوذ خون را بداخل آن می‌دهد؛ از این طریق، امکان مهاجرت سلول‌های میزبان در جریان خون بداخل مواد فراهم می‌شود. به مرور زمان این سلول‌ها تکثیر شده و جایگزین پلیمر می‌شوند تا در نهایت چیزی به جز بافت طبیعی باقی نماند.
در آزمایشات صورت گرفته، این رگ خون مصنوعی در بدن موش‌های آزمایشگاهی کاشته شدند که در مدت شش ماه، هیچ عوارضی از جمله آنوریسم، ترومبوز (لخته خون) یا التهاب مشاهده نشد.
این روش همچنان در مراحل تحقیقاتی قرار دارد و آزمایشات بالینی بر روی انسان احتمالا چند سال آینده آغاز خواهد شد.
انتهای پیام
