به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، محققان با استفاده از داده‌های مرکز تحقیقات قلب دالاس (DHS)، نمونه‌ای از بیش از 3000 ساکن حومه دالاس و بین سنین 18 تا 65 ساله را بررسی کردند.
این پژوهش بین سال‌های 2000 و 2002 آغاز و بین 2007 و 2009 تکرار شد. در این مدت، 1835 شرکت‌کننده پرسش‌نامه‌های دقیق، اندازه‌گیری‌های تن‌سنجی و آزمایش‌هایی را از سر گذراندند. هر شرکت‌کننده با گروه‌های سرشماری حومه دالاس مرتبط بود و شاخص محرومیت محله (NDI) نیز برای هر گروه محاسبه شد. ارزش‌های NDI بالاتر، سطح بالاتر محرومیت را نشان می‌دهد.
از شرکت‌کنندگان 18 پرسش درباره حس آن‌ها از محله به منظور ارزیابی خشونت درک‌شده محله، محیط فیزیکی و انسجام اجتماعی پرسیده شد.
در میان این افراد، 263 شرکت‌کنندگان به محله با NDI بالاتر نقل مکان کرده بودند، 586 نفر به محله با NDI پایین‌تر رفته بودند، 47 نفر به محله‌ای با همان NDI نقل مکان کرده بودند و 939 تن نیز در همان محله مانده بودند.
نتایج نشان داد افرادی که به نواحی NDI بالاتر رفته بودند، در مقایسه با افرادی که به محله‌ای با همان NDI یا NDI پایین‌تر نقل مکان کرده بودند، اضافه وزن بیشتری داشتند.
این پژوهش همچنین نشان داد در میان افرادی که به محله‌های NDI بالاتر رفته بودند، اثر تغییر NDI بر روی وزن، برای افرادی که در محله جدید برای بیش از چهار سال زندگی کرده بودند، افزایش یافت.
دانشمندان نتیجه گرفتند قرارگرفتن در محله‌های با محرومیت بالا با شاخص خطر افزایش وزن مرتبط است و این دستاورد، منبعی بالقوه برای ارائه ابتکارات بهداشت عمومی جامعه‌محور به شمار می‌آید.
جزئیات این پژوهش در مجله Preventive Medicine ارائه شد.
