محققان
با بررسی بخشهای مختلف مغز نشان دادند که بخشهایی از مغز که برای
فعالیتهای بصری ساخته شده میتواند در درک زبان نیز نقش داشته باشد.
محققان این پروژه ثابت کردند که بخشهایی از مغز که به صورت ژنتیکی برای
کاری نظیر تشخیص و تولید جملات طراحی نشدهاند میتوانند این فعالیتها را
انجام دهند. به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، اطلاعاتی که از حسگرهای بدن نظر چشم و گوش به مغز
میرسد هر یک برای پردازش به بخش مناسبی در مغز منتقل میشوند، برای مثال
صدا ماشین در بخش آدیوتوری کورتکس مغز و بوی قهوه در اولفاکتوری کورتکس
پردازش میشوند. بنابراین هر بخشی از مغز به صورت ژنتیکی برای کاری خاص
طراحی شده است. تحقیقات اخیر نشان میدهد که بخشهای مختلف مغز میتوانند
کارهایی که به صورت ژنتیکی برای آن طراحی نشدهاند را نیز انجام دهند. در
سال 1996 دانشمندان نشان دادند که بخش بینایی کورتکس مغز میتواند در
فعالیتهای غیربصوری نظیر خواندن خط بریل نقش داشته باشد. مارینا
بندی از محققان علوم شناختی و مغز MIT میگوید: « مغز شما یک سیستم
بستهبندی شده غیرقابل تغییر نیست که تنها یک نوع فعالیت از پیشتعیین شده
را انجام دهد بلکه یک سیستم پویا بوده که براساس تجارب روزمره شما میتواند
فعالیتهای خود را تغییر دهد.»
اخیر
پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست (MIT) نشان دادند افرادی که به صورت
مادرزاد نابینا هستند از بخش بینایی کورتکس مغز خود برای پردازش زبان
استفاده میکنند. این بدان معناست که بخش بینایی کورتکس مغز به شدت تغییر
فعالیت میدهد. این یافته محققان میتواند خط بطلانی بر نظریه قبلی در این
باره بکشد. پیش این تصور بر این بود که پردازش زبان تنها در بخش اختصاصی در
مغز انجام میشود که به صورت ژنتیکی برای این کار برنامهریزی شده است.
در طول یک قرن گذشته محققان دو بخش مجزا
در مغز را یافته بودند که محل تولید و درک زبان بوده است. همچنین بخشی به
نام سنسوری کورتکس را یافتهاند که فعالیتهایی نظیر شنیدن و دیدن را انجام
میدهد. این بخشها به صورت اختصاصی روی فعالیتهای از پیشتعیین شده خود
کار میکنند. تا این که چندی قبل مشخص شد که بخش سنسوری کورتکس مغز
میتواند اطلاعات از جنس دیگری را نیز پردازش کند. تا کنون هیچ نوع شواهدی
مبنی بر پردازش زبان در بخشهای دیگر مغز منتشر نشده بود. این گروه نشان
دادند که بخش بصری مغز نسبت به جملهها و ساختارهای زبانی حساس است.