پژوهشگران دانشگاه امیرکبیر با همکاری یک شرکت داخلی در تلاشند تا نانوذراتی را به روشی ساده و منطبق بر اصول شیمی سبز سنتز کرده و در تولید منسوجات پزشکی به کار برند. این نانوذرات که خاصیت ضدباکتریایی دارند، قادرند روند ترمیم زخم‌ها را سریع‌تر کنند.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی فناوری و نوآوری، یکی از مهم‌ترین بخش‌های درحال رشد فناوری نانو، استفاده از نانوذرات در تهیه کالاها و محصولات پزشکی است. در این راستا منسوجات پزشکی حاوی پوشش‌های نانومواد، به عنوان سیستم‌های نوین دارورسانی، مورد توجه قرار گرفته‌اند. این منسوجات با توانایی آزادسازی دارو، می‌توانند در درمان بسیاری از زخم‌ها و جراحات به کار روند.
در این طرح که به عنوان یک پایان‌نامه مبتنی بر نیاز صنعت تعریف شده است، محققان به سنتز و شناسایی نانوذرات اکسید روی پرداخته‌اند.
نانوذرات اکسید روی از جمله اکسیدهای فلزی است که در صنایع مختلف مانند رنگ، لاستیک، سرامیک و نساجی کاربرد دارد. این نانوذرات، به دلیل داشتن خاصیت ترمیم زخم در پانسمان زخم‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند و در دارورسانی هدفمند و تهیه مواد آرایشی- بهداشتی از جمله کرم‌های ضد آفتاب کاربرد دارند.
به گفته ثریا قیم پور، مجری طرح، روش‌های زیادی برای تهیه این نانوذرات ارائه شده که به دلیل هزینه زیاد و نیاز به کنترل شرایط (از جمله حرارت بالا و زمان طولانی)، تنها جهت تولید در مقیاس آزمایشگاهی کاربرد دارند. در این طرح، روشی سریع، ساده و ارزان قیمت با استفاده از امواج فراصوت، ارائه شده است. این روش قادر است نانوذرات اکسید روی را با ظاهری شفاف و دارای خاصیت فتوکاتالیستی و ضدمیکروبی تولید نماید.
وی در ادامه افزود: «در این پروژه، سعی بر آن است تا پس از سنتز نانوذرات اکسید روی با رعایت اصول شیمی سبز، پانسمانی نوین جهت ترمیم زخم تهیه شود. با توجه به این که نوع استعمال دارو و میزان نفوذ آن به درون پوست در التیام زخم بسیار مهم است، با این روش امکان تهیه پانسمانی نوین با قابلیت نفوذ سریع و مؤثر دارو به درون پوست و با عملکرد بالا در ترمیم زخم فراهم می‌آید.»
قیم پور در پایان تأکید کرد: «یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های طرح حاضر، استفاده از صمغ کتیرا در تهیه نانوذرات اکسید روی است. این صمغ، به دلیل ویژگی‌هایی مانند زیست تخریب‌پذیری، زیست سازگاری و سمی نبودن، به عنوان بستر نانوذرات و داروی التیام دهنده‌ی زخم، استفاده شده است.»
انتخاب روشی ساده و مقرون به صرفه در تهیه این نانوذرات، باعث کاهش هزینه‌های تولید می‌شود. از طرف دیگر استفاده از بیوپلیمر طبیعی و بدون سمیت سلولی کتیرا، قابلیت استفاده از این نانوذرات را به عنوان ماده‌ی سبز و ایمن در مصارف پزشکی فراهم خواهد کرد.
ثریا قیم پور- دانشجوی دکتری مهندسی نساجی و دکتر مجید منتظر از دانشگاه صنعتی امیرکبیر با همکاری یک شرکت داخلی، در حال انجام این طرح در قالب پایان نامه دانشجویی هستند.
