به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، با انقراض گونه‌های مختلف، انسان خدمات زیست‌بوم آن‌ها را درحالی از دست می‌دهد که برای ادامه حیات به این گونه‌ها متکی است؛ بنابراین با ناپدیدشدن آن‌ها، بقای انسان نیز تا حد زیادی آسیب‌پذیر شده است.
پائول اهرلیش، استاد مطالعات جمعیتی در زیست‌شناسی و محقق ارشد موسسه محیط زیست استنفورد وودز در امریکا، در مقاله ارائه‌شده، به سوابق فسیلی گونه‌های مهره‌داران و فراوانی داده‌های منابع دیگر رجوع کرده و آن‌ها را جهت تعیین سرعت انقراض خط پایه برای بازه‌های زمانی که انقراض انبوهی در آن‌ها وجود نداشته، ترکیب کرده است.
محققان با استفاده از این خط پایه توانستند سرعت کنونی انقراض مهره‌داران را تا 114 برابر بزرگ‌تر از خط پایه پیش‌بینی کنند.
بر اساس اعلام کنوانسیون طبیعت، در این نقطه تقریبا 41 درصد گونه‌های دوزیست و 26 درصد گونه‌های پستاندار در معرض خطر جدی انقراض قرار دارند. سرعت انقراض در حال حاضر از زمان انقراض کرتاسه-پالئوژن در 66 میلیون سال پیش، در بالاترین نقطه خود قرار دارد.
نویسندگان این مقاله بر این باورند که یافته‌هایشان محافظه‌کارانه بوده و واقعیت امر بسیار بدتر از این حرف‌هاست. در میان عوامل اصلی سرعت انقراض ششم می‌توان به نابودی زیستگاه‌های طبیعی حیوانات توسط بشر و انتشارات کربن و تغییرات آب‌وهوایی ناشی از آن اشاره کرد.
به گفته اهرلیش و همکارانش ، با این حال هنوز امیدی وجود دارد و برای جلوگیری از پیامدهای جبران‌ناپذیر باید حفاظت از زیستگاه‌ها و حیات وحشی جامعی را انجام داد.
جزئیات این مقاله با عنوان Accelerated modern human–induced species losses: Entering the sixth mass extinction در مجله Science Advances ارائه شده است.
