به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، این مدل بر ثبات و مقاومت تنش تعدادی از شبکه‌های تنظیم ژنی در بدن انسان تمرکز می‌کند.
به گفته پروفسور «روبرت جی. اشموکلر رایس» یکی از حاضران در این تحقیق، ثبات شبکه ژنی به تعدادی از پارامترهای عمده مانند اتصال کارآمد شبکه ژنی، اندازه کارآمد ژنوم و سرعت ترمیم دی‌ان‌ای بستگی دارد و طول عمر می‌تواند از طریق تنظیم‌کردن هر یک از این پارامترها افزایش یابد.
تیم دانشمندان به همراه یک شرکت ارائه دارو در هنگ‌کنگ به نام Gero دیدگاه‌های جدیدی را وارد زیست‌شناسی بیماری‌های مرتبط با سن و همچنین پیری کرده‌اند.
این محققان ثبات یک مدل شبکه ساده ژنی را تحلیل کردند و دریافتند شبکه‌های ژنی که توصیف‌کننده معمول‌ترین گونه‌ها هستند، خود ذاتا بی‌ثبات هستند.
با گذر زمان، شبکه ژنی، این انباشت انحرافات تنظیم ژن را که منجر به بیماری و مرگ می‌شود، تجربه می‌کند.
دانشمندان بی‌ثباتی را عامل پیری می‌دانند با این حال، چنانچه سیستم‌های ترمیم به طور کافی کارآمد باشند، شبکه ژنی می‌تواند طوری باثبات شود که آسیب به تنظیم ژنی در طول فرآیند مرگ بدن محدود شود.
ارتباط بین استرس و پیری نشان می‌دهد آسیب ژنی ناشی از استرس، حتی اگر در سنین جوانی با آن مقابله شود، اثراتش را برای مدت طولانی حفظ کرده و بر طول عمر تاثیر می‌گذارد.
دانشمندان معتقدند تحقیقات بیشتر درباره ارتباط بین ثبات شبکه ژنی و پیری امکان ارائه درمان‌های کاملا جدید با اثرات قوی و ماندگار در مقابله با بیماری‌های مرتبط با سن و خود پیری را فراهم می‌کند.
جزئیات این تحقیق در مجله Scientific Reports ارائه شد.
