به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نواوری، مهمترین ویژگی این قلب سنتزی ساخته شدن آن از لایه های گوناگون است به طوریکه قابلیت چسبیده شدن به بافتهای بدن یا جدا شدن از آنها را پیدا می کند.
دانشمندان برای ساخت بافت قلبهای سنتزی معمولا مواد شیمیایی
زیست تجزیه پذیر ساخت دست انسان را در آزمایشگاه با سلولهای زنده ترکیب
کرده تا به نتیجه نهایی دست پیدا کنند.
بافتی که بدین ترتیب حاصل می شود عملکرد خوبی دارد اما همین سطح از عملکرد با محدودیتهایی همراه است.
بارها مشاهده شده که محصول نهایی چنین پروژه هایی از شکل و شمایلی برخوردارند که پیش از نهایی شدن، قابل پیش بینی نبوده و یا ریزساختارهای تشکیل دهنده آنها نیز به خوبی روی یکدیگر سر هم نمی شوند.
از آن گذشته در سالهای اخیر قلبهای سنتزی تولید شده با فناوری چاپ زیستی نیز خبرساز شده اند اما آنها نیز به رغم عملکرد خوبی که دارند، عدم امکان تفکیک لایه های تشکیل دهنده مهمترین نقص آنها به شمار می آید.
اکنون دانشمندان دانشگاه تورنتو در کانادا بافت قلب سنتزی ساخته اند که مهمترین ویژگی آن چسبندگی و امکان افزودن با برداشتن لایه هایش است.
این بافت قلبی Velcro نام دارد که یک سمت آن دارای یک سری ریز حلقه های فیبری و سمت دیگر آن برخوردار از قلابهایی از جنس همین ماده است.
دانشمندان دانشگاه تورنتو با قرار دادن این بافت سنتزی در بدن موش آزمایشگاهی متوجه شروع به تپیدن آن پس از چند روز شدند.
البته بافت قلبی که این دانشمندان تولید کرده اند با لایه ای از سلولهای اندوتلیل پوشیده شده تا از آن در برابر تجزیه شدن در بدن محافظت کند.
