محققان مراحل اولیه تولید نوعی آزمایشگاه روی تراشه با هدف تنظیم دیابت را به پایان رسانده‌اند. دانشمندان به کمک یک میکروسوزن ، مایع میان‌بافتی را استخراج کرده، سطح گلوکز را مشخص می‌کنند و در صورت نیاز انسولین تزریق می‌کنند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، بخش فناوری های همگرا(nbic)دانشمندان گروه فناوری الکترونیکی دانشگاه سویل (University of Seville)، به سرپرستی پروفسور خوزه مانوئل کوئرو، فاز اول پروژه تحقیقاتی میریا (Mireia) را به پایان رسانده‌اند که هدفش توسعه یک تراشه هوشمند برای نظارت بر دیابت در انواع بیماران است.
ایده این تحقیق، استخراج مایع میان‌بافتی با یک سوزن میکرو به طول 200 میکرون (دو برابر ضخامت مو) می‌باشد. این فرایند بدون درد است و با حسگرها و میکروسیال‌ها انجام می‌گیرد. بیماران به کمک این فرایند هر چند وقت یک‌بار از طریق تلفن همراه، از سطح گلوکز خود اطلاع پیدا می‌کنند.
کوئرو می‌گوید: «در حال حاضر دستگاه‌های متعددی در زمینه اندازه‌گیری سطح گلوکز کار می‌کنند؛ اما در این فرایند ما می‌توانیم از فناوری سابق برای استخراج و همین‌طور تزریق مایع استفاده کنیم. همچنین دستگاه در این مرحله، انسولین را به‌طور تقریباً خودکار و تحت‌نظارت پزشک فراهم خواهد کرد. این روش را می‌توان برای بسیاری از داروهای دیگر نیز به کار برد.»
پروفسور کوئرو اشاره می‌کند که در طول چهار سال اول کار، تلاش‌ها متمرکز بر قسمت‌های مختلف دستگاه بوده‌است و در چند ماه آینده، مسائل مربوط به ادغام اجزا، ارزیابی نتایج و تنظیمات بررسی خواهند شد.
کارمن آراکیل فرناندز ، از محققان گروه، می‌گوید: «به همین دلیل است که مرحله اول این پروژه شامل طراحی سوزن میکرو است. جهت ساده‌سازی طراحی، ما از یک ماده زیست‌سازگار به نام SU8 (پلیمری حساس به نور) استفاده کرده‌ایم تا سوزن تولیدی قادر به قرار دادن آن در مدارهای چاپی انعطاف‌پذیر (یا PCB ) باشد.»
به‌منظور استخراج مایع، از حق اختراع دانشگاه سویل در زمینه ساخت سرنگ میکرو استفاده شده‌است. این سرنگ دارای یک مخزن کوچک با سوراخی متصل به سوزن است که توسط یک غشاء پوشش داده‌شده و می‌تواند به شیوه‌ای کنترل‌شده دفع شود.
در حال حاضر محققان در حال تلاش برای ایجاد یک سیستم هستند که قادر به اندازه‌گیری متغیرهای مختلفی همچون سطح گلوکز باشد و به همین دلیل بر روی طراحی آزمایشگاه بر روی یک تراشه تمرکز دارند. سرپرست پژوهش اشاره می‌کند: «ایده این است که مایعاتی که برمی‌داریم، از یک مدار طراحی‌شده با استفاده از ابزارهای میکروسیالی عبور کنند که در آن حسگرهای مختلف با عناصر واکنشی، ترکیب می‌شوند.»
