تحقیقات
جدید نشان می‌دهد که یک تراشه حسگر هوشمند حاوی نانوحفره قادر به تشخیص
تفاوت‌های نامحسوس در مولکول‌های گلیکوپروتئین است. این تراشه می‌تواند
صحت و بازدهی تشخیص سرطان پروستات را افزایش دهد. این تراشه دارای دقت
عملکرد بالا است و نگهداری از آن آسان‌تر است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، پژوهشگران دانشگاه بیرمنگام(Birmingham) در اقدام
اخیر خود تراشه حسگر هوشمندی ساختند که قادر است فرآیند تشخیص بیماری در
مراحل اولیه را بهبود بخشد. مولکول‌های گلیکوپروتئین پروتئین‌هایی هستند
که توسط پیوندهای کوالانسی به زنجیرهای کربوهیدراتی متصل شده‌اند. این
مولکول‌ها، گستره وسیعی از عملکردها در سطوح سلول، بافت‌های ساختاری و خون
را انجام می‌دهند و به دلیل نقش اساسی که در پاسخ ایمنی بدن دارند،
نشانگرهای زیستی بالینی مفیدی برای تشخیص سرطان پروستات و دیگر امراض
هستند. گروهی از مهندسان شیمی و شیمیدان‌ها برای تشخیص
مولکول‌های گلیکوپروتئین هدف که توسط زنجیرهای کربوهیدراتی اصلاح‌شده
مشخص می‌شوند، یک تراشه حسگر با گیرنده‌های مصنوعی در طول یک سطح 2 بعدی
ساخته‌اند. بنابراین آنها یک روش صحیح‌تر و کارآمدتر برای تشخیص سرطان
پروستات نسبت به آزمایش‌های فعلی که به شدت بر پادتن‌ها متکی هستند، توسعه
داده‌اند. در این رابطه پروفسور پائولو مندز می‌گوید:« در اینجا 2
نفع اساسی وجود دارد. چیزی که برای بیمار مهم‌تر است، این است که تعداد
نتایج اشتباه را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، تولید و نگهداری فناوری ما
ساده است، بنابراین می‌تواند در قفسه دکتر قرار گیرد. هم‌چنین می‌تواند
بدون کاهش صحت عملکرد، دفعات متعددی استفاده شود.» اغلب پژوهش‌های قبلی
برای تشخیص گلیکوپروتئین بر روی پروتئین مولکول متمرکز شده‌بودند. در این
روش‌ها چیزی که برای تشخیص مشکل‌ساز می‌شود، این است که قسمت پروتئینی
گلیکوپروتئین همیشه به علت بیماری تغییر نمی‌کند. یافته‌ها که در مجله
Chemical Science منتشر شده‌اند، نشان می‌دهند که چگونه نرخ تشخیص‌های
اشتباه حاصل از روش‌های مبتنی بر پادتن‌ها توسط فناوری هوشمند کاهش داده
می‌شود. این فناوری بر روی قسمت کربوهیدراتی مولکول متمرکز می‌شود. برای
ساخت این تراشه حسگر، گروه یک سطح هوشمند حاوی نانوحفره‌ها ایجاد
کرده‌است که با گلیکوپروتئین هدف جفت می‌شود. برای ایجاد نانوحفره، قسمت
قندی گلیکوپروتئین سرطان پروستات با مولکول طراحی‌شده‌ای که در یک انتهای
خودش دارای بور می‌باشد، واکنش می‌دهد. انتهای دیگر این مولکول برای واکنش
با مولکول‌هایی که به سطوح طلایی متصل شده‌اند، ایجاد شده‌است. زمانی که
گلیکوپروتئین حذف می‌شود، از خودش یک قالب بر جای می‌گذارد. بنا بر
اظهارات دکتر جان فوسی از آنجایی که اکثر بیماری‌ها گلیکوپروتئین‌های
خاصی را تولید می‌کنند، این روش احتمالا برای تشخیص بیماری‌های دیگر نیز
می‌تواند اعمال شود.
