پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری

این ایمپلنت به طور ویژه برای قرارگیری بر سطح مغز یا ستون فقرات طراحی شده‌است. این ابزار کوچک در عین حال که دارای ویژگی‌های مکانیکی بافت‌های زنده می‌باشد، ضربات الکتریکی و مواد داروئی تحویل می‌دهد و خطرات عدم پذیرش توسط بدن و آسیب به ستون فقرات را به صورت قابل‌ملاحظه‌ای کاهش می‌دهد.

در آینده ممکن است چنین ایمپلنت‌هایی به حفظ تحرک در بیماران فلج کمک کنند یا برای درمان بیماری‌های عصبی نظیر پارکینسون و سندرم تورت( نوعی اختلال عصبی مادرزادی- مترجم) استفاده شوند. این ایمپلنت که به دورای الکتریکی(e-Dura) معروف است، می‌تواند برای زمان زیادی بر روی ستون فقرات یا قشر مغز باقی بماند، چون دارای ویژگی‌های مکانیکی نظیر خود دورا می‌باشد. این فناوری امکانات درمانی جدیدی را برای بیمارانی که از آسیب‌ها یا اختلالات عصبی رنج می‌برند، مخصوصا آنهایی که در اثر آسیب ستون فقرات فلج شده‌اند، فراهم می‌سازد.

پژوهشگران نمونه اولیه این طرح را بر روی موش‌های فلج آزمایش کردند. این ایمپلنت نه‌تنها زیست‌سازگاری خودش را اثبات کرد، بلکه عملکرد بسیار خوبی هم از خود نشان داد و این امکان را برای موش‌ها فراهم ساخت که پس از چند هفته تعلیم، توانایی خودشان برای راه‌رفتن را بازیابند.

در حالی که ایمپلنت به مانند بافت‌های زنده انعطاف‌پذیر و قابل‌انبساط است، دارای عناصر الکترونیکی می‌باشد که ستون فقرات را در محل آسیب تحریک می‌کند. الکترودها از ترکیب مهره‌های سیلیکونی و پلاتینیومی ساخته شده‌اند و می‌توانند در هر جهتی تغییر شکل داده شوند، در حالی که رسانائی الکتریکی بهینه را حفظ می‌کنند. هم‌چنین یک میکروکانال سیال تحویل مواد دارویی را فراهم می‌سازند. این ایمپلنت هم‌چنین می‌تواند برای مشاهده ضربات الکتریکی مغز استفاده شود، که دانشمندان از این طریق می‌توانند اهداف حرکتی حیوانات را قبل از انجام خود حرکت شناسایی کنند. این کار باعث امکان‌پذیرشدن کاربردهای جذاب از تعامل متقابل مغز و رایانه خواهد شد.

منبع : https://hacked.com/paralyzed-rats-walk-biocompatible-flexible-neuroprosthetic-implant/