همواره
استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در برابر بیماری‌ها برای مدتی محدود به صورت
موثر عمل می‌کند و پس از آن بسیاری از باکتری‌ها در برابر آن مقاوم
می‌شوند و باید استفاده از آن دارو را متوقف کنیم. بدین منظور گروه جدید
آنتی‌بیوتیک‌ها طراحی شده‌اند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری؛ همواره
داستان مشابهی در مورد مقاومت آنتی‌بیوتیک وجود دارد. ما یک دارو را
طراحی می‌کنیم (به صورت فنی در بسیاری از موارد ما یک دارو را در طبیعت
کشف می‌کنیم و پس از آن به روش تولید آن در مقیاس بالا دست پیدا می‌کنیم.)،
برای مدتی به خوبی کار می‌کند و سپس تعدادی از میکروب‌ها نشانه‌هایی از
مقاومت را نشان می‌دهند. به زودی بسیاری از باکتری‌ها مقاوم می‌شوند و
اندکی پس از آن ما باید استفاده از این دارو را متوقف کنیم. این برای
بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها شامل پنی‌سیلین اتفاق افتاده است که پیشرو پزشکی
مدرن بوده‌اند. دلایل متعددی برای این رفتار وجود دارد. نخست باکتری‌ها با
سرعت دیوانه‌واری تکثیر می‌شوند، که تعدادی از آنها زمان تولید کمتر از
یک ساعت دارند. این موجودات به سرعت تکثیر می‌شوند و جهش ژنتیکی (شکل
جدیدی از ژن‌ها که پروتئین‌هایی تولید می‌کند که در مقابل
آنتی‌بیوتیک‌هایی که در میان جمعیت پخش شده است، مقاومت می‌کند.) پیدا
می‌کنند. قسمت دیگر معادله مربوط به نحوه استفاده ما از آنتی‌بیوتیک‌ها
می‌باشد، که بسیار غیر مسئولانه می‌باشد. بسیاری از پزشکان آنها را بیش از
حد تجویز می‌کنند یا حتی بعضا برای پیشگیری نیز آنها را توصیه می‌کنند.
تیکسوباکتین( Teixobactin)
دسته جدیدی از آنتی‌بیوتیک‌ها است که در باکتری‌های خاک کشف شده است.
زمانی که این دارو برای اولین بار استفاده شد، به عنوان یک عامل اثرگذار
در مبارزه علیه مقاومت آنتی‌بیوتیک‌ها مطرح شد.
در نزدیک به 30 سال
اخیر، این اولین گروه جدید از آنتی‌بیوتیک‌ها است که محققان کشف کرده‌اند و
تا به حال تمامی عوامل بیماری‌زایی که در معرض آن قرارداده‌شده را از بین
برده است. بر خلاف بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها که پروتئین‌های باکتری را
هدف قرار میدهد، این دارو به مولکول‌های چربی حمله می‌کند که باکتری‌ها
برای ساخت دیوارهای سلولی جدید استفاده می‌کنند. وانومایسین( Vanomycin)
آنتی‌بیوتیک دیگری که دیوارهای سلول را هدف قرار می‌داد، قبل از آن که
توسط ساس‌ها با مقاومت روبرو شود، برای بیش از 40 سال با موفقیت عمل کرد.
