به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نواوری، کنسرت پرواز همای که قرار بود شب گذشته یکشنبه ۲۵ بهمن ساعت ۲۱ در سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر اجرا شود با حدود نیم ساعت تاخیر در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی تهران روی صحنه رفت.
در این سالن و در طول اجرا هیچ المان یا نشانی از جشنواره موسیقی فجر به چشم نمی خورد و هیچ بروشوری از اجراهای این سالن به مخاطب ارایه نشد. قبل از آغاز شدن قطعه اول عده ای از مخاطبان که با تاخیر رسیدند پشت درهای بسته سالن ماندند و به آنها گفته شد درخواست خواننده این بوده است که با آغاز اجرا کسی را به داخل سالن راه ندهند و بعد از اولین قطعه می‌توانند وارد سالن شوند.
پرواز همای و گروهش بعد از ورود به سالن لحظاتی به احترام مردمی که آنها را تشویق می کردند، ایستادند و بعد از استقرار در جایگاه های خود همای بیان کرد که این اجرا را به حمید سوریان ورزشکار تقدیم می کند و اولین قطعه خود را اجرا کرد.
در طول اجرای قطعات، یک خطاط در گوشه سمت چپ سالن روی صحنه و با فاصله کمی از گروه قرار گرفته بود و نام یا واژگانی از هر قطعه را خطاطی می کرد.
همای قطعه دوم خود را برای مادران دانست که این سخن او با تشویق زنان حاضر در سالن همراه شد و او در اولین ترجیع بند از این قطعه خواند: «بهشت زیر پای آن نجابت شمالیت/ به پای پاکی تو هیچ چشمه ای نمی رسد»
همای در میان ترجیع بندهای این قطعه، «دلم گرفته مادرم» را می خواند و آن را با نوای تار و سنتور همراه کرد.
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه
قطعه سوم «تا کی غم آن خورم که دارم یا نه» نام داشت که شعری از خیام بود و این چنین آغاز می شد:
«تا کی غم آن خورم که دارم یا نه/ وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست/ کاین دم که فرو برم برآرم یا نه»
ادامه این قطعه که گاه با همخوانی های مردم همراه می شد با این بیت همراه شد که «ناکرده گناه در جهان کیست بگو/ آن کس که گنه نکرده چون زیست بگو» و با دونوازی دف و پرکاشن همراه شد به گونه ای که نوازندگان این دو ساز دقایقی گویی با دف و پرکاشن با یکدیگر سخن می گفتند و به یکدیگر پاسخ می دادند.
تمامی قطعات این کنسرت از شور و حال خاصی برخوردار بود و با ضرباهنگ سازهای سازهای سنتی و سبک متفاوت همای در تحریرهای آوازی موسیقی اجرا شد.
در تصاویری که در پس زمینه این گروه قرار داشت چهره خود اعضای گروه دیده می شد و چند بار هم یک سامانه پیامکی از مردم می خواست تا میزان رضایتمندی خود را از کنسرت همای اعلام کنند.
بیشتر قطعات همای همچون آلبوم های وی از اشعار خاص مولوی، خیام و حافظ انتخاب شده بود و او آنها را با شور و هیجانی که از سبکه معمول موسیقی سنتی در کنسرت ها تبعیت نمی کند، می خواند.
قطعه بعدی این اجرا با اولین واژه ای که خوانده شد مورد استقبال جمعیت حاضر در سالن قرار گرفت و این چنین آغاز شد:
«شیرین لبی/ شیرین تبار
مست و می آلود و خمار/ با عشوه های بی شمار»
این قطعه با این ترجیع بند «می می زنم، می می زنم، جام پیاپی می زنم» به اوج رسید و دقایقی با نی نوازی های گروه «مستان و همای» همراه شد که باز هم تشویق های مردم را در بر داشت.
کاری نکنید که ما هشت سال دیگر هم ممنوع الکار شویم
تشویق ها و اظهار علاقه مردم و جملاتی که بیان کردند باعث شد تا همای به طنز بگوید: کاری نکنید که ما هشت سال دیگر هم ممنوع الفعالیت شویم.
در این اجرا همچنین چند تن از همای اجرای «مرغ سحر» را خواستند و او یکی از قطعات محلی خود را با زبان گیلکی خواند.
قطعه بعدی با تک نوازی سنتور آغاز شد و همای در این قطعه پایانی «ایران ای سرای من» را خواند که در ادامه با این اشعار «جاویدان بهشت/ من عشقت کیمیای من» همراه شد. همراه با خواندن این قطعه جمعیت سالن یکی یکی ایستادند و ایستاده این قطعه را همراهی کردند.
در پس زمینه نیز تصاویری از مکان های تاریخی، رزمندگان در جبهه ها و مزار شهدا دیده می شد.
در پایان این کنسرت که با تشویق ها و دست زدن های مردم همراه بود عده ای هم گلایه داشتند که همای قطعات مشهور خود را نخوانده است.
