در یک مطالعه پیش‌بالینی برجسته، محققان با استفاده از تزریق نانوذرات مستقیماً به درون تومور و آزادسازی داروی موثر در هسته سلولهای سرطانی، موفق به درمان کامل دگردیسی شُش در 50 درصد موش‌های مبتلا به سرطان شدند. این محققان امیدوارند که با استفاده از این روش تحولی بزرگ در زمینه درمان سرطان ایجاد شود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری،اکثر مرگ‌های وابسته به سرطان به دلیل دگردیسی سلولهای شش و کبد است که تا کنون درمانی برای آن یافت نشده است. داروهای ضدسرطانی موجود به دلیل اینکه توانایی عبور از سدهای زیستی در بدن را ندارند بنابراین قادر به رسیدن به سلولهای سرطانی با غلظت موثر نیستند پس چندان کارامد و مفید نیستند. محققان موسسه هیوستون متدیست با طراحی یک دارو که درون سلولهای سرطانی شُش موش تولید نانوذره می‌کند، این مشکل را برطرف ساختند. در این مطالعه در 50 درصد موش‌هایی که تحت دارو قرار گرفته بودند، بعد از 8 ماه هیچ گونه آثاری از دگردیسی مشاهده نشد که معادل با 24 سال برای انسان است.
نتایج این تحقیق در مجله Nature Biotechnology چاپ شده است.
مآرو فراری، استاد و مدیر اجرایی موسسه می‌گوید:« به‌دلیل مکانیسم‌های دفاعی خود بدن، اکثر داروهای ضدسرطانی جذب بافت‌های سالم میشوند و باعث بروز اثرات جانبی منفی میشوند و تنها کسر کوچکی از داروی تزریق شده به تومور می‌رسد که باعث شده است روشهای متداول تزریق دارو، کم‌اثر و یا غیرکارامد باشند. اما این راهبرد درمانی جدید، داروی موثر را از سدهای زیستی عبور می‌دهد و مستقیماً به قلب سرطان می‌رساند.»
این استراتژی به طور موثر تومور را از بین می‌برد و در تمامی موش‌ها یک روش درمانی بسیار مفید است که منجر به بهبودی کامل 50 درصد آنها می‌شود. فراری می‌افزاید:« این بسیار شبیه به یک داستان علمی تخیلی است. ما روشی ابداع کردیم که نانوذرات تنها درون تومور تولید میشوند و دارو تنها در هسته سلولهای سرطانی رهاسازی میشوند. با استفاده از این روش تزریق دارو ما می‌توانیم از روشهای استاندارد شیمی‌درمانی، واکسن‌ها، پرتودرمانی و دیگر نانوذرات که تا کنون موفق‌آمیز نبودند، استفاده کنیم.»
موسسه هیوستون متدیست قصد دارد تا سریعاً تاییدیه FDA را برای این دارو دریافت کند و مطالعات انسانی را آغاز کند.
فراری می‌گوید:« من اصلاً قصد ندارم به هزاران بیمار سرطانی که به دنبال روش معالجه هستند، امید واهی بدهم، اما نتایجی که ما به آن دست یافته‌ایم بسیار نویدبخش هستند. ما درباره تغییر روش درمان سرطان صحبت می‌کنیم و از این به بعد، سرطان به معنای مرگ حتمی نخواهد بود.»
تیم تحقیقاتی از داروی دوکسروبیسین استفاده کردند. این دارو، یک داروی متداول برای درمان سرطان است که در چند دهه گذشته مورد استفاده قرار گرفته است، اما مشخص شده است که بر روی قلب دارای عوارض جانبی است و یک داروی موثر برای درمان بیماری دگردیسی نیست. در این مطالعه دوکسروبیسین درون نانوذرات قابل تزریق که در سنتز آنها از اجزای بسیار زیادی استفاده شده است، بارگذاری می‌شود. هر یک از این اجزا نقش اساسی و ضروری در انتقال دارو دارند.
اولین جز ماده سیلیسی نانومتخلخل است که به‌صورت طبیعی در بدن تجزیه می‌شود. جزء دوم یک پلیمر چندانشعابی است که حاوی دوکسروبیسین است. درون تومور، ماده سیلیسی تجزیه می‌شود و شاخه‌های پلیمری رها میشوند. به‌دلیل نیروهای ترمودینامیکی، این شاخه‌های پلیمری به صورت حلقه در می‌آیند و به نانوذراتی تبدیل میشوند که توسط سلولهای سرطانی جذب میشوند. pH سلولهای سرطانی باعث می‌شود تا دارو در نزدیکی هسته سلولهای سرطانی از نانوذرات رهاسازی شود. و درنهایت داروی موثر درون هسته، سلول را از بین می‌برد.
