پرنیانی گفت: مهارت‌افزایی و توانمندسازی بهترین نوع حمایت از دانش‌آموختگان و تسهیلاتی مانند پژوهش‌یاری، آموزش‌یاری، کمک‌هزینه پایان‌نامه و برگزاری استارت‌آپ‌ها بسیار اثربخش و مطابق با فضای دانشگاهی است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، مصطفی پرنیانی؛ عضو هیأت‌علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به اهمیت استفاده از توان جامعه دانشگاهی کشور، گفت: قابلیت‌های علمی و تجربی دانشگاهیان می‌تواند گره‌گشای مسائل و مشکلات کشور باشد.
وی افزود: گرچه نباید حضور اعضای هیأت‌علمی در صنعت به شکلی باشد که به بُعد آموزشی و پژوهشی آنان در دانشگاه ضربه بزند اما از سوی دیگر بسیاری از اعضای هیأت‌علمی دانشگاه‌های کشور قابلیت و توان بالایی برای حضور موفق در صنعت دارند.
پرنیانی ادامه داد: حمایت مالی مانند تأمین هزینه‌های اولیه برای شروع تحقیقات و همچنین حمایت معنوی مانند تسهیل ایجاد ارتباط این افراد با نهادها و دستگاه‌های مرتبط که کاربر نهایی نتایج تحقیقات هستند، می‌تواند بخوبی تسهیلگر ورود دانشگاهیان به صنعت و بازار سرمایه باشد.
محقق برجسته برق تصریح کرد: بزرگترین چالش پیش‌رو، عدم‌احساس نیاز صنعت به دانشگاه است. به عبارت بهتر، صنعت دغدغه علمی و تحقیقاتی ندارد و تنها به رفع مشکلات و چالش‌های خود در کوتاهترین زمان و با بالاترین کیفیت می‌اندیشد که البته نمی‌توان خرده‌ای به صنعت گرفت چراکه ذات بازارسرمایه چنین رفتاری را ایجاب می‌کند.
عضو هیأت‌علمی دانشگاه صنعتی شریف خاطرنشان کرد: در کشورهای توسعه‌یافته صنعت برای نوآوری و بهینه‌سازی در محصولات خود نیازمند تزریق اندیشه علمی از سوی دانشگاهیان است به همین دلیل ارتباط خود را با مراکز علمی-تحقیقاتی حفظ و مستحکم کرده و شرایط لازم برای انجام تحقیقات و در نهایت اثرگذاری علم در صنعت را بخوبی آماده کرده است. اما در ایران به دلیل وارداتی‌بودن صنعت، چنین گردونه‌ای وجود ندارد. صنعت به محض احساس نیاز به راه‌حل ساده و گزینه‌مطلوب خود یعنی «واردات» رجوع می‌کند و از این راه خود را ارتقاء می‌دهد. نا گفته نماند برقراری ارتباط با کشورهای پیشرفته جاذبه‌های مادی بسیاری نیز برای صاحبان صنایع دارد که کتمان‌ناشدنی است.
پرنیانی ادامه داد: از سوی دیگر دانشگاه نیز که بهره خود را از صنعت پایین و ناچیز می‌بیند به سمت تحقیق و پژوهش روی موضوعات روز دنیا متمایل می‌شود و تلاش می‌کند حداقل عایدی خود را از انتشار مقاله کسب کند؛ که البته در این روند نیز در بسیاری موارد دچار پراکندی و نظریه‌پردازی می‌شود.
محقق برجسته برق یادآور شد: نیازهای صنعت منحصر به تحقیق و پژوهش نیست؛ در برخی موارد نیازهای صنعت اجرایی و عملیاتی است که در این زمینه جامعه علمی رغبتی به حضور فعال ندارد. به عبارت دیگر دانشگاهیان عمدتاً از حضور در عرصه‌های عملیاتی و اجرایی مهندسی در صنعت پرهیز دارند که این موضوع تا حدودی به عدم‌توانایی کافی آنها، باز می‌گردد.
وی پراکندگی موضوعات را یکی دیگر از عوامل کاربردی‌نبودن تحقیقات دانشگاهی دانست و گفت: یکی از راه‌های جذب سرمایه و زمینه‌سازی برای اجرایی‌شدن دستاوردهای دانشگاه در جامعه خاصه صنعت، هدف‌دارشدن و یکپارچه‌کردن موضوعات است. اگر موضوعات اولویت‌دار، جامعه هدف دانشگاهیان باشد و آنان بر اساس واقعیت‌های موجود، تلاش و توان خود را معطوف به حل آنها کنند، قطعاً می‌توانند کاربر و متقاضیان بسیاری را برای نتایج خود بیابند. البته حمایت از این قبیل پروژه‌ها و عدم‌حمایت از پژوهش‌های غیرکاربردی، مشوق و ترغیب‌کنندۀ خوبی برای جامعه دانشگاهی است تا به سمت تحقیقات کاربردی حرکت کنند.
عضو هیأت‌علمی دانشگاه صنعتی شریف در ادامه با اشاره به موضوع اشتغال فارغ‌التحصیلان، اظهار داشت: اینکه همه دانش‌آموختگان دانشگاه، به عنوان عضو هیأت‌علمی در دانشگاه استخدام شوند، در واقع «دور باطل زدن» است. دانشگاه نیروی‌انسانی متخصص برای جامعه تربیت می‌کند و در کنار آن عده قلیلی نیز برای تربیت نسل‌های بعد در دانشگاه استخدام می‌شوند. دانش‌آموخته دانشگاه باید بر اساس توانمندی‌ها، داشته‌ها و دانسته‌های خود در اشتغالی مرتبط بکار گرفته شود تا بتواند گامی برای پیشرفت و توسعه کشور بردارد.
پرنیانی بیان داشت: یکی از پیش‌نیازهای ورود دانش‌آموختگان به بازارکار، تعریف پروژه‌های عملی و کاربردی در دوران تحصیل است. متاسفانه در شرایط کنونی، دانشجو در طول دوران تحصیل مهارت‌های لازم برای ورود به فضای اشتغال را کسب نمی‌کند و از سوی دیگر پایان‌نامه‌ها و رساله‌ها نیز غالباً نظری بوده و قابلیت اجرایی ندارند. به همین دلیل دست دانش‌آموخته برای فعالیت در جامعه بسته است.
محقق برجسته برق اضافه کرد: پایان‌نامه‌ها و رساله‌های دانشگاهی فرصتی مغتنم است تا فرد خود را به بهترین شکل برای ورود به بازارکار آماده و افق‌های پیش‌رو را روشن کند. در این بین نباید از نقش نهادهای تسهیلگر مانند بنیاد ملی نخبگان غافل شد. فعالیت نظام‌‌مند این نهادها و حمایت واقعی از دانش‌آموختگان زمینه‌ساز اثرگذاری آنان خواهد بود.
وی خاطرنشان کرد: پرداخت پول نمی‌تواند دردی از دانش‌آموخته دوا کند. بهترین حمایت، مهارت‌افزایی و توانمندسازی است. به همین دلیل است که تسهیلاتی مانند پژوهش‌یاری، آموزش‌یاری، کمک‌هزینه پایان‌نامه و برگزاری استارت‌آپ‌ها بسیار اثربخش و مطابق با فضای دانشگاهی است. در این میان تسهیل پسادکتری، امکانی مطلوب برای دانش‌آموختگان‌برتر است که می‌توانند با استفاده از آن قابلیت‌های عملیاتی خود را افزایش دهند و برای حضوری موفق در صنعت و یا اشتغال مرتبط با رشته تحصیلی، آماده کنند.
عضو هیأت‌علمی دانشگاه صنعتی شریف در پایان یادآور شد: استفاده از تجربیات گذشته و همچنین بررسی دلایل موفقیت کشورهای دیگر، روند حرکتی کشور را تسریع خواهد کرد.
