پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری

این سوال شاید در ابتدا خنده دار به نظر برسد و شما احساس کنید که این یک متن ترجمه ای است، اما نه این موضوع بر اساس اقتضائات کشور خودمان نگاشته شده است.

1. در کشور مان افراد یا شرکت های دانش بنیانی را داریم که کارهای خیلی سطح بالایی انجام می دهند و ناراحت هستند که چرا در کشور بازار مناسبی برای کار ایشان وجود ندارد.
2. شاید شنیده باشید که اپل و سامسونگ دعوای مفصلی سر ظاهر یک دکمه ای گوشی های هوشمند داشتند.

1. احتمالا می دانید که صندوق هایی مثل صندوق حمایت از پژوهشگران و ... هم از ثبت اختراع در کشورهای دیگر حمایت می کنند.

1. اگر شما هم بین اختراع و نوآوری(تجاری سازی اختراع) تمایز قائل شوید متوجه می شوید که می توانید مدل های کسب و کار مختلفی برای خود تعریف کنید.

1. احتمالا رویکرد نوآوری باز را هم شنیده اید و اینکه بعضی شرکت ها در زنجیره ارزش، سهم خود را بر می دارند و اصراری بر این ندارند که تمام فرایند اختراع و تجاری سازی فناوری در داخل شرکتشان انجام شود.
2. 
   
3. و احتمالا شنیده اید که شرکت هایی در دنیا وجود دارند که صرفا کارشان ثبت اختراع و فروش آن است که به عنوان نمونه های امروزی آن می توانیم به rambus اشاره کنیم.

حالا اجازه بدهید از گزاره های بالا یک جمع بندی داشته باشیم: فرض کنید جوانان ایرانی جمع شوند و طرح جدیدی برای گوشی های هوشمند ارائه کنند(و البته به صورت تخصصی آن را در مثلا آمریکا و بازارهای هدف ثبت کنند) یا اینکه مثلا یک سنسوری بسازند که در گوشی های هوشمند یا ماشین های هوشمند کارایی داشته باشد (و باز هم البته آن را ثبت کنند) آن وقت هنگامی که این شرکت ها می خواهند از طرح مشابه طرح شما در محصولاتشان استفاده کنند، راهی ندارند جز اینکه یا اختراع شما را ابطال کنند یا بخرند یا با شما شریک شوند.

که اگر شما به درستی کار ثبت را انجام داده باشید آن وقت می توانید به فروش دانش فنی یا شراکت با آنها فکر کنید.

به شرکت هایی با این رویکرد Non practicing entity گفته می شود که کار یک دسته از NPE ها دقیقا همین کاری را انجام می دهند که خدمتتان توضیح دادم.

البته بدیهی است که این کار خیلی هم ساده نیست و علاوه بر تخصص فنی، به هنر پیش بینی آینده و نیز به مدیریت مالکیت فکری قوی هم نیاز دارد.