توسعه مایا از اوایل سال ۲۰۰۲ به عنوان نسل دوم پهپادهای شرکت آلکور پس از آزیموت، بیودِرُن و اپسیلون آغاز شد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، برای این پهپاد هندسه عمودپرواز دم نشین به پیکربندی متعارف بالگرد ترجیح داده شد. منطق این انتخاب بر افزایش پایداری پرنده در اغتشاشات جوی استوار می باشد. یک نمونه اولیه در آوریل ۲۰۰۲ نخستین پرواز خود را انجام داد.
در
این پرواز یک خلبان خودکار و یک دریافت کننده سبک جی پی اس مجموعا به
وزن ۱۰۰ گرم حمل شد و پرنده با موفقیت توانست به سرعت عمودی ۴۳ کیلومتر بر
ساعت و سرعت افقی ۱۶۳ کیلومتر بر ساعت دست یابد.
شرکت الکور سازنده پهپاد
مایا در اواخر سال ۲۰۰۲ این پرنده را در مسابقه برگزار شده توسط سازمان
تدارکات دفاعی وزارت دفاع فرانسه به پرواز درآورد. پس از عدم موفقیت در
این رویداد، شرکت الکور تغییراتی را در پهپاد مایا اعمال کرد و این پرنده
در ژوئن ۲۰۰۴ در نمایشگاه دفاعی یوروسَتوری پاریس در معرض دید عموم قرار
گرفت.
در قسمت فوقانی، ملخی ۴ پره داخل یک پوشش استوانه ای قرار گرفته است. انتهای بدنه نیز بر روی سازه ای ضربدر شکل، دم سوار شده است. دم از چهار بخش مختلف تشکیل شده است که هر کدام سطوح کنترلی متحرک خود را دارد.
از قسمت بیرونی هر یک از چهار بخش دم بازویی باریک منشعب شده که نقش ارابه فرود ثابت این پرنده را ایفا می کند. سازه این پهپاد از جنس مواد مرکب است.
موتور:
یک موتور پیستونی کوچک با توان ۰/۶ کیلووات
ابعاد:
قطر محفظه استوانه ای: ۰/۳۲ متر
ارتفاع کلی: ۰/۳۴ متر
اوزان:
وزن خالی: ۲ کیلوگرم
حداکثر وزن محموله: ۰/۵ کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست: ۲/۵کیلوگرم
عملکرد:
حداکثر سرعت افقی: ۱۰۸ کیلومتر بر ساعت
سقف پرواز عملیاتی:۳۰۰۰ پا
سرعت سیر: ۵۴ کیلومتر بر ساعت
شعاع عملیاتی: ۲۸کیلومتر
حداکثر نرخ اوج گیری در سطح دریا:۳۰۰ متر در دقیقه
