یکی از هواپیماهای بزرگ و چند منظوره شوروی که سال ۱۳۴۶ طراحی شد ایلوشین ۷۶ است. هواپیماهای چند منظوره برای انجام عملیات های مختلف طراحی می شوند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، این هواپیما می تواند کارهای زیادی انجام دهد. از جمله عملیات هایی که انجام می دهد حمل بارهای سنگین و حجیم ، اتفاء حریق ، کمک رسانی به مناطق آسیب دیده و … است. خلاصه این که از این هیکل بزرگ کارهای زیادی برمی آید.
برای کمک رسانی به مناطق آسیب دیده و ترابری های نظامی باید این هواپیما بتواند در باندها و آب و هواهای نامساعد نشست و برخاست داشته باشد. وزنی که می تواند با خودش حمل کند ۴۰ تن گفته شده است. روس ها می خواستند از این هواپیما برای مسافربری هم استفاده کنند برای همین طرحی را ریختند که ایلوشین ۷۶ به یه هواپیما دو طبقه با ۲۵۰ صندلی تبدیل می شد. اما این طرح زیاد موفق نبود. تعدادی از خطوط هوایی ایران هم از این پرنده برای جا به جایی بار استفاده می کنند.
دماغه این هواپیما کمی عجیب به نظر می رسد. طبقه پایین کابین خلبان اتاقی شیشه ای وجود دارد که از آنجا زمین خیلی بهتر دیده می شود. این اتاق برای داشتن دید بیشتر نسبت به عوارض زمینی، مناطق آسیب دیده ، محل فرود و … کمک کننده است. از این اتاق برای هدایت هواپیما کمک گرفته می شود. برای این که بتوانند چنین اتاقی رو زیر کابین خلبان تعبیه کنند مجبور شده اند که ارابه فرود دماغه رو کمی عقب تر نسبت به سایر هواپیماها قرار بدهند.
جا به جایی این وزن زیاد نیاز به موتورهای قوی دارد. ایلوشین ۷۶ از ۴ تا موتور توربوفن استفاده می کند که هر کدوم ۱۴۶ کیلونیوتن نیرو جلو برنده تولید می کنند. یکی از مشخصه هایی که برای تشخیص هواپیماهای روسی وجود دارد محل قرارگیری بال است. در هواپیماهای روسی اکثرا بال ها بالای بدنه قرار دارد البته استثناهایی هم وجود دارد مثلا سوخو۱۰۰ که قبلا معرفی شده است.
یکی از مزایای این که بال بالا قرار گرفته این است که ارابه های فرود کوتاه تر شده اند. بنابراین بدنه از زمین فاصله کمتری به خود می گیرد و همین موضوع باعث می شود که رمپ انتهای بدنه شیب کمتری داشته باشد و بار راحت تر داخل آن بارگیری شود.
