به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، داستان های شاهنامه همواره منبع الهام بسیاری از هنرمندان هستند. اثر سترگ فردوسی، جذابیت های نهان خود را در هر دوره و به فراخور مخاطبانش به شکلی دیگر بازگو می کند. انتشارات « خانه ادبیات» طی سالهای اخیر با بازآفرینی این اثر، مجموعه ای صد جلدی را تولید و به بازار کتاب عرضه کرد که مخاطبین اصلی اش کودکان و نوجوانان هستند.
« در تصویرسازی برای اثری مانند داستانهای شاهنامه باید به این موضوع توجه کرد که فضای تصاویر ایرانی باشند. از طرفی سعی کرده ام فضاهای ایجاد شده بکر و جدید باشند که این اصلی ترین چالش برایم بود. برای یک تصویرگر اهمیت زیادی دارد که فضای تصویری کارش از تکرار بپرهیزد. با تنوع رنگ ها توانستم به فضای جذابی برسم از این جهت در این تصاویر رنگ نقش بسیار مهمی داشته است.
در مواجه با یک سفارش جدید تنها نکته مهم برای تصویرگر این است که بتواند برای آن موضوع، تصویر مناسب خودش را خلق کند. به بیان دیگر کار تصویرگر بسیار شبیه کار یک مترجم است. همانطور که یک مترجم تلاش می کند ترجمه اش به متن اصلی وفادار باشد تصویرگر هم تلاش می کند تصویرش به فضای متن بیشترین نزدیکی را داشته باشد. می توانم تصویرگری را این گونه تعریف کنم؛ تصویرگری در واقع ترجمه متن است به زبان تصویر. همانطور که ترجمه های مختلفی از یک متن ممکن است وجود داشته باشد تصویرسازی های مختلف هم می توانند برای یک داستان واحد خلق شوند.»
سعید خزایی متولد ۱۳۵۸ همدان، کارشناس ارشد تصویرسازی از دانشکده هنر و معماری و در حال حاضر مدرس دانشگاه است. او همچنین برگزیده بوک شاپ بارسلونا اسپانیا است و در چندین نمایشگاه گروهی وانفرادی حضور داشته است.
