محققان سازمان فضایی آمریکا (ناسا) برای اولین بار موفق به تعیین توالی پروتئین DNA در ایستگاه فضایی بین المللی شدند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، توالی
یابی DNA توسط دستگاهی به نام مینیون صورت گرفته که در انگلیس ساخته شده
است و در ماه جولای به ایستگاه فضایی بین المللی ارسال شده است. این دستگاه
به محققان در تشخیص بیماری ها در فضا و شناسایی میکروب های عامل بیماری در
ایستگاه فضایی کمک می کند.
توالی یابی DNA فرآیند تشخیص ترتیب نوکلئوتیدهای یک قطعه از DNA است که اطلاعات ژنتیکی را تشکیل می دهند. همزمان با توالی یابی DNA در فضا، گروهی از محققان در زمین این آزمایش را انجام دادند. برای آزمایش زمینی تا حدامکان شرایط مشابه بی وزنی در فضا شبیه سازی شده بود.
استفاده از مینیون در حالت بی وزنی، محققان را با چالش های متفاوتی از جمله تشکیل حباب در مایع روبرو کرد. در زمین، حباب ها به سطح بالای مایع حرکت کردند و توسط سانتریفیوژ از مایع خارج شدند. ولی در فضا، حباب ها و جهت حرکتشان قابل پیش بینی نبود.
توالی یابی در ایستگاه فضایی، امکان کسب اطلاع از شرایط زیستی محیط را در هر لحظه برای خدمه فضاپیما فراهم می کند. این ویژگی امکان اتخاذ تدابیر مناسب از جمله استفاده از آنتی بیوتیک ها یا پاکسازی محیط را برای متخصصان مستقر در زمین فراهم می کند.
در حال حاضر امکان تامین و ارسال مواد ضدعفونی کننده و آنتی بیوتیک ها برای ایستگاه فضایی وجود دارد، اما پس از این که فضانوردان از ایستگاه خارج شده و به مدار دور دست زمین بروند، این امکان از بین می رود و لازم است ذخیره ارزشمند این مواد دارویی در زمان و موقعیت مناسب مصرف شود.
توالی یابی DNA فرآیند تشخیص ترتیب نوکلئوتیدهای یک قطعه از DNA است که اطلاعات ژنتیکی را تشکیل می دهند. همزمان با توالی یابی DNA در فضا، گروهی از محققان در زمین این آزمایش را انجام دادند. برای آزمایش زمینی تا حدامکان شرایط مشابه بی وزنی در فضا شبیه سازی شده بود.
استفاده از مینیون در حالت بی وزنی، محققان را با چالش های متفاوتی از جمله تشکیل حباب در مایع روبرو کرد. در زمین، حباب ها به سطح بالای مایع حرکت کردند و توسط سانتریفیوژ از مایع خارج شدند. ولی در فضا، حباب ها و جهت حرکتشان قابل پیش بینی نبود.
توالی یابی در ایستگاه فضایی، امکان کسب اطلاع از شرایط زیستی محیط را در هر لحظه برای خدمه فضاپیما فراهم می کند. این ویژگی امکان اتخاذ تدابیر مناسب از جمله استفاده از آنتی بیوتیک ها یا پاکسازی محیط را برای متخصصان مستقر در زمین فراهم می کند.
در حال حاضر امکان تامین و ارسال مواد ضدعفونی کننده و آنتی بیوتیک ها برای ایستگاه فضایی وجود دارد، اما پس از این که فضانوردان از ایستگاه خارج شده و به مدار دور دست زمین بروند، این امکان از بین می رود و لازم است ذخیره ارزشمند این مواد دارویی در زمان و موقعیت مناسب مصرف شود.
