محققان دانشگاه تبریز موفق به تهیه و مطالعه هیدروژلها و فروژل‌های هوشمند با استفاده از امواج مایکروویو در شرایط بدون حلال شدند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، ناصر ارسلانی مجری پروژه " تهیه و مطالعه هیدروژلها و فروژل‌های هوشمند با استفاده از امواج مایکروویو در شرایط بدون حلال" که با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی انجام شده درباره این پروژه بیان کرد: هدف از انجام پروژه تهیه هیدروژلهای هوشمندی بود که رهش کنترل شده دارو را دارند در واقع با ورود مواد نانو مغناطیسی به درون هیدروژلها آنها را نانو کامپوزیت کرده و سپس رهش دارو توسط آنها مورد مطالعه قرار گرفت.
ارسلانی ادامه داد: هیدروژلهایی که در مقیاس آزمایشگاهی با استفاده از روش گرین در این پروژه تهیه شد به منظور کنترل التهاب معده مورد بررسی قرار گرفت اما می توان هرگونه داروی دیگری را استفاده کرد. در واقع این هیدروژلها و فروژل‌ها پتانسیل بالایی جهت جذب محلول‌های بیولوژیکی و دارویی بمنظور استفاده در سیستم‌های دارورسانی دارند.
عضو هیات علمی دانشگاه تبریز همچنین بیان کرد: هیدروژلها شبکه‌های پلیمری سه‌بعدی هیدروفیل و آبدوست پلیمری می-باشند که قادرند توسط برقراری پیوندهای شیمیایی (پیوندهای کووالانسی)، پیوندهای فیزیکی (پیوندهای هیدروژنی، نیروهای الکتروستاتیکی و تجمع آبگریزی) و همچنین از طریق به دام انداختن در حفره‌های شبکه سه‌بعدی، بعضا تا چندین برابر حجم و وزن خود آب و مایعات بیولوژیکی را جذب کنند. به علت ماهیت آبدوستی زنجیرهای پلیمری، شبکه هیدروژل قادر است آب را به خود جذب کرده متورم شود بدون اینکه حل شود و یا ساختار شیمیایی‌شان تغییر کند.
وی با بیان اینکه در دو دهه اخیر توسعه هیدروژلهایی که نسبت به شرایط محیطی پاسخگو بوده و ساختار و خواص آنها در برابر عوامل محیطی تغییر می‌کند، مورد توجه قرار گرفته است افزود: چنین هیدروژلهایی "هوشمند"، "حساس به محرکها" و "پاسخگو به محرکها" خوانده می‌شوند. از این میان پلیمرهای حساس به دما و حساس به pH اهمیت فراوانی پیدا کرده‌اند. همچنین بعضی از این هیدروژلها به دلیل دارا بودن مواد مغناطیسی در ساختار سه بعدی خود (اصطلاحا فروژل نامیده می‌شوند)، ویژگی‌های ساختاری منحصر بفردی کسب کرده نسبت به وجود یا عدم وجود میدان مغناطیسی رفتار متفاوتی از خود نشان می‌دهند. مهم‌ترین ویژگی بررسی هیدروژلها، مورفولوژی، تورم و الاستیسیته آنها است.
ارسلانی در پایان عنوان کرد: هریک از هیدروژلها و فروژل‌های بدست آمده بانسبت‌های مختلف از کراسلینکر(1%و 2% مجموع مولی مونومرها) و بابکارگیری امواج مایکروویو در دو زمان تابشی مختلف(5 و 30 دقیقه)، نسبت به تغییرات pHمحیط رفتار تورمی متفاوتی از خود نشان دادند همچنین میزان پاسخگویی فروژل‌های بدست آمده به میدان خارجی با تغییر مقدار نانوذرات مغناطیسی وارد شده به شبکه پلیمری تغییر کرد.
