محققان دانشگاه پنسیلوانیا برای اولین بار در جهان موفق به ساخت یک نمونه جفت-روی- تراشه شدند که مدلی از ارتباط بین مادر و جنین است. محققان امیدوارند تا از این تراشه برای شناسایی عوامل تولد زودرس و همچنین جلوگیری از آن استفاده کنند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری به نقل از مرکز فناوری های همگرا(nbic)؛ محققان زیست مهندسی دانشگاه پنسیلوانیا در راستای تولید ابزارهای "آزمایشگاه روی تراشه" موفق به تولید جفت بر روی تراشه شدند. این تراشه که اندازه آن بزرگتر از یک فلش حافظه نیست، آخرین فناوری در ارتباط با بافت‌ها و ارگان‌های زیست طراحی شده قرار گرفته بر روی تراشه‌ها است. دیگر مثال‌ها از این فناوری شامل قرار گرفتن شش‌ها، چشم‌ها و روده‌ها بر روی تراشه است، اما این مورد اخیر دارای اهمیت بسیار بالایی است زیرا اطلاعات دانشمندان درباره جفت بسیار محدود است و این تراشه می‌تواند کمک بسیار زیادی به آنها کند. بلوندل دانشجوی تحصیلات تکمیلی و عضو تیم تحقیقاتی می‌گوید:« صرف‌نظر از کمبود نمونه برای انجام آزمایش، میزان در دسترس بودن بافت نیز محدود است، ضمن اینکه سیستمی که برای تزریق بافت استفاده می‌شود بسیار پیچیده است.» این گروه تحقیقاتی زیر نظر دان‌هو استاد زیست‌مهندسی نتایج تحقیقات خود را در مجله Lab on a Chip چاپ کردند. با این تراشه محققان با استفاده از دو لایه از سلول‌های انسانی قادر به مدل‌سازی انتقال مواد مغذی از مرز جفتی خواهند بود. ابزار سیلیکونی شفاف دارای دو کانال موازی است که توسط یک غشای متخلخل از یکدیگر جدا شده‌اند. این غشای متخلخل از سلول‌های مشترک (رابط) مادر و جنین تشکیل شده است. این لایه‌های سلولی عملکرد مرز جفتی را شبیه‌سازی می‌کنند که جریان خون بین سیستم گردش خون مادر و جنین را تنظیم می‌کند. بلوندل می‌گوید:« این مرز تمام انتقالات بین مادر و جنین را در طول دوران بارداری تنظیم می‌کند.
نه تنها مواد مغذی بلکه عوامل خارجی همچون ویروس‌ها نیز توسط این مرز کنترل می‌شوند و در نهایت به آنها اجازه ورود داده می‌شود یا از ورود آنها جلوگیری می‌کند.» ابزار جفت روی تراشه در مراحل اولیه خود است اما محققان اعتقاد دارند که این نمونه نسبت به مدل‌های قبلی خود پیشرفت داشته است. اکنون محققان می‌توانند رقیق‌شدن تدریجی مرز جفتی را که در طول دوران بارداری اتفاق می‌افتد، شبیه‌سازی کنند. ساموئل پری استاد مامایی و پزشک زنان و یکی از اعضای گروه تحقیقاتی می‌گوید: «نرخ موالید زودرس در حدود 10 تا 11 درصد تمام بارداری‌هاست. این نرخ رو به کاهش نیست و مداخلاتی که تا کنون به‌منظور جلوگیری از تولد زودرس انجام گرفته است، به‌طور عمده ناموفق بوده‌اند.» این تیم تحقیقاتی درنظر دارند تا فناوری خود را با گروه‌های دیگر به اشتراک بگذارند و به این ترتیب زمینه پیشرفت و توسعه سریع‌تر آن را فراهم سازند. دان‌هو می‌گوید:« چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد انتقال بین مادر و جنین در سطح بافت، سلولی و مولکولی وجود دارد. یک ارگان کامل جداسازی شده برای مطالعه مکانیسمی این نوع سیستم‌ها، ایده‌آل نیست.»
منبع : https://news.upenn.edu/news/penn-researchers-develop-placenta-chip
