امیر مؤمنان که سلام خدا بر ایشان باد نیز گفته‌اند: «اوّلین علامت ایمان، خیرخواهى براى تمام مردم است».
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، گذشته از اینکه نیکى‌کردن و خیرخواهى براى بدکاران، دستور و سفارش است، بسیارى از صفاتِ دایره‌ی رفتار محبّت آمیز، فقط در مورد بدکاران، گنهکاران و خطاکاران قابل اجراست. از آن جمله: عفو، گذشت، چشم پوشى، تغافل و هدایت.
نیازی به بحث نیست که عفو به گنهکار تعلّق می‌گیرد، چرا که بى گناه احتیاج به عفو ندارد.
پیام آوران الهی، این دردانه‌های خلقت، جان و مالشان را صرف کردند تا کافران و گمراهان به مسیر کمال خود دست یابند و راه را پیدا کنند.
رنج‌کشیدن پیامبران به خاطر آن بود که کافران، فاسدان و بدکاران را از عذاب دور کنند و آن‌ها را لایقِ بهره گیرى از نعمت‌هاى بى کران حضرت احدیّت گردانند. آیا این چیزی جز خیرخواهی است؟ آیا جز بر روی کافران و گمراهان، محلّ ظهور و بروز دارد؟
اگر بدکاران را نبخشیم و از گناه آن‌ها نگذریم، اصلاً عفو و گذشت به چه کار دیگرى مى آید؟ گفته‌اند که راهنمایى‌کردن یک نفر، از زمین و آن‌چه آفتاب بر آن مى تابد با ارزش تر است. الکافی، ج٥، ص٢٨
پیامبر مهربانی ها از روزی که در آن ضرب و جرح فراوان دید، ولی توانست سخنش را به گوش یک نفر برساند، به عنوان «روز بسیار خوب» یاد مى کرد.
پیامبر گرامى اسلام گفته‌اند: «عقل بشر، این حجّت باطنى، اگر از قید گرد و غبار و زنگار خلاص شود، نخست به یکتایى خدا فرمان مى دهد و بعد به محبّت و عشق‌ورزیدن به تمامى مردم».
عیون أخبار، ج٢، ص٣٥
امیر مؤمنان که سلام خدا بر ایشان باد نیز گفته‌اند: «اوّلین علامت ایمان، خیرخواهى براى تمام مردم است». غررالحکم، ص٣٨٣
جبرئیل امین فرمان مى آورد که: اى محمّد، خدا به تو سلام رساند و فرمود: «با مخلوقات من مدارا کن، بى انتخاب» الکافی، ج٢، ص١١٧
و در کلام علوی است که: «قلبت را از لطف و رحمت و خیرخواهى براى همه‌ی مردم پر کن»...
در رساله ی حقوق امام سجّاد آمده است که: «همه بر یکدیگر حقّى دارند: پدر بر فرزند و فرزند بر پدر و نیز بدکار بر نیکوکار حقّى دارد و آن حقّ آن است که او را ببخشد».
آن حضرت نفرموده است: خوب است بدکار را ببخشى؛ و نه اینکه «امر مى کنیم بدکار را عفو کنى»، تعبیر محکم‌تری به‌کار برده و فرموده‌اند: «بخشیدن بدکار حقّى است که بر گردن تو گذارده شده است» حال اگر بدکار بر گردن ما حقّ دارد که او را ببخشیم، آیا در جهان کسى باقى مى ماند که لایق دریافت خیرخواهی ما نباشد؟
اصلاً مگر پیامبران جز پیام آور رحمت بوده‌اند؟ مگر پیامبر خاتم، رحمتى براى همه عالمیان نیست؟ انبیاء ١٠٧، وَ مَا أرْسَلْناک إلّا رَحْمَهْ لِلْعالَمین.
اگر پیامبر خدا موظّف است رحمتش را به همه‌ی عالمیان بگستراند، من و تو چرا بخل بورزیم و بخواهیم به نام خداوند و به نام پیامبر، بعضى ها را از دایره‌ی محبّت و خیرخواهی خارج کنیم؟
دلم خـانه‌ی مهر یار اسـت و بس
از آن می نگنجد در آن کین کس
(سعدی)
