دست یافتن به داربستی جهت رشد و تمایز سلول‌هایی با حداکثر توان در تولید و بازسازی استخوان پژوهشی است که محققان در کشور با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی انجام دادند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، امروزه سلول درمانی با توجه به استفاده روزافزون سلول ها در درمان بیماری ها، ایجاد و بازسازی مجدد بافت ها شاخه مهمی از علم را به خود اختصاص داده است.

همچنین مطالعه در زمینه بهبود بخشیدن شرایط کشت، نگهداری و گسترش سلول ها به منظور کاربردی تر کردن آنها از موضوعات مورد  توجه محققان است. در این راستا نیز تاکنون مطالعات زیادی در زمینه چگونگی جداسازی سلول های استئوبلاست از بافت استخوان، نگهداری و گسترش آن در شرایط آزمایشگاهی انجام شده و در زمینه تمایز این سلول ها از انواع سلول های بنیادی به روش های مختلف و با استفاده از داربست های مختلف تحقیقات شده است. هدف از این روش‌ها بهینه سازی شرایط آزمایشگاهی سلول‌های کشت شده جهت دست یافتن به حداکثر سلول‌های استئوبلاست در حداقل فاصله زمانی برای جایگزینی یا ترمیم بافت‌های آسیب دیده است.

اما از آنجا که  که در بسیاری از موارد ترمیم استخوان آسیب دیده روش های پیوند اتولوگرافت آلوگراف،گزنوگرافت و روش الیزاروف، امکان پذیر نبوده و مشکلاتی از جمله دستیابی به استخوان با اندازه و شکل مناسب محل آسیب ، خونریزی ، هماتوم و عفونت ، عدم سازگاری ژنتیکی وجود دارد به کار گیری سلول های بنیادی جهت دستیابی به بافت استخوان مناسب ضروری است. از زمانی که محققان وجود سلول‌های بنیادی با توانایی تمایز به بافت را در افراد بالغ شناسایی کردند این سلول ها  به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفته اند. از آنجاییکه این سلول‌ها نسبت به سلول های بنیادی جنینی توانایی محدودتری در تمایز به انواع بافت را دارند بنابراین امکان دسترسی آسان به منابع سلولی از عواملی است که موجب کاربرد گسترده این سلول‌ها شده است که سلول‌های مزانشیمی از جمله آن‌ها است. در سال‌های اخیر مطالعات زیادی در جهت کشت و تمایز سلول‌های استخوان ساز از سلول‌های بنیادی مزانشیمی انجام گرفته است و توجه محققان به روش مهندسی بافت در جهت رفع آسیب‌ها و ترمیم نقایص بافتی معطوف شده است.

در این راستا با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی طرحی با عنوان "تثبیت آنزیم آلکالین فسفاتاز بر روی داربست کلاژن وکاربرد آن در مهندسی بافت" انجام شده است  که به دلیل وجود امکان جداسازی و کشت سلول‌های استئوبلاست طبیعی و همچنین تمایز این سلول‌ها از سلول‌های بنیادی با توجه به نیاز مهندسی بافت برای کاربرد سلول های با حداکثر توان در تولید بافت استخوان در این تحقیق داربستی ایجاد شده که سلول های استئوبلاست بر روی آن با حداثر توان و در کمترین فاصله زمانی استخوان ایجاد کنند. در واقع هدف از این طرح دست یافتن به داربستی جهت رشد و تمایز سلول هایی با حداکثر توان در تولید و بازسازی استخوان است.