پژوهشگران کشور موفق به طراحی و ساخت رباتی شدند که فرآیند جا انداختن استخوان‌های بلند را تسهیل می‌کند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، شکستگی‌ استخوان‌های بلند به خصوص ران و ساق به دلایل مختلف همچون تصادف رانندگی، پرت شدن از ارتفاع و ورزش‌هایی مانند اسکی و فوتبال ایجاد می‌شود. مرسوم‌ترین راه درمان این شکستگی استفاده از ثابت کننده‌های داخلی و خارجی است؛ اما در مواردی نیز استخوان بلند به طور کامل شکسته می‌شود.

در این صورت عضلات قوی متصل به دو سوی استخوان نیروهای کششی قابل توجهی به قطعات آن وارد می‌کند که باعث می‌شود مکان و راستای دو قطعه شکسته استخوان نسبت به یکدیگر جابه‌جا شوند. در نتیجه قبل از ثابت کردن دو قطعه استخوان باید در ابتدا استخوان جا انداخته شود.

معمولا جا انداختن استخوان شکسته در اتاق عمل و توسط تیم جراحی بصورت دستی یا با استفاده از تخت شکستگی انجام می‌شود که این اقدام برای استخوان‌های اندام تحتانی و بخصوص ران به دلیل نیروهای عضلانی بزرگ وارده بسیار دشوار و زمان‌بر است. همچنین بسیاری اوقات لازم است که جراح محل شکستگی را باز کند که این امر موجب افزایش زمان و هزینه جراحی، افزایش احتمال عفونت، طولانی شدن مدت بهبودی بیمار و بر جا ماندن زخم بر روی بدن خواهد شد.

بر اساس تحقیقات انجام شده روش‌های مرسوم جراحی شکستگی تنه استخوان ران بطور متوسط 160 دقیقه طول می‌کشد و در هر عمل جراحی برای اطمینان از جاانداختن و ثابت سازی صحیح بیمار به طور متوسط  158 تا 316 ثانیه در معرض اشعه ایکس قرار می‌گیرد.

در سال‌های اخیر با پیشرفت فناوری جراحی رباتیک استفاده از سامانه‌های رباتیک برای تسهیل، تسریع و بهبود دقت و کیفیت عمل‌های جراحی شکستگی‌های استخوان‌های بلند مورد توجه قرار گرفته است. در کشور نیز محققان با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران پروژه‌ای در این راستا انجام دادند.

هدف این تحقیق توسعه ربات‌هایی است که با اتصال به قطعات شکسته استخوان و اعمال نیروهای مورد نیاز امکان جابه‌جایی آنها را با دقت بالا فراهم کرده و بدین ترتیب فرایند جا انداختن استخوان‌های بلند را تسهیل و تسریع می‌کند.

این ربات دارای یک مکانیزم ابداعی جدید است. با توجه به درجات آزادی و پیکربندی محرک‌های خطی و دورانی قادر است فضای کاری مورد نیاز برای جا اندازی تمام شکستگی‌های استخوان‌های بلند، از جمله استخوان ران را فراهم کند و از این لحاظ بر نمونه‌های تحقیقاتی موجود برتری دارد.