به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری به نقل از تک‌تایمز، گروهی از دانشمندان دانشگاه "استنفورد" شرایط پیچیده "اورانوس" را برای دریافتن اینکه چگونه این غول یخی می‌تواند باران‌های الماس را شکل دهد، شبیه‌سازی کردند.
آزمایشات با موفقیت انجام و الماس‌های کوچکی تشکیل شد. در واقع محققان شرایط جو "اورانوس" را در آزمایشگاه دانشگاه "استنفورد" بازسازی کرده و بارانی از الماس‌های کوچک را مشاهده کردند.
"دومینیک زنتروم" سرپرست این تیم تحقیقاتی می‌گوید: پیش از این، محققان تنها می‌توانستند فرض بر این داشته باشند که الماس‌ها تشکیل شده‌اند. هنگامی که من نتایج این آزمایش را دیدم، یکی از بهترین لحظات زندگی حرفه‌ای‌ام را تجربه کردم.
برای تایید این فرضیه، چندین آزمایش انجام شده بود؛ با این حال، مشاهدات پیشین موفق به حصول نتیجه نشدند، زیرا محققان نمی‌توانستند نتایج را در زمان واقعی که بخشی ضروری از روند نظارت است، مشاهده کنند.
به منظور تست این فرضیه، تیم از "پلی استایرن" و لیزرهای نوری با قدرت بالا در آزمایشگاه استفاده کرد.
"پلی استایرن" به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از آزمایش انتخاب شده است، زیرا ترکیب هیدروژن و ترکیب کربن آن مشابه ترکیب شیمیایی خود سیاره است.
سپس تیم نیاز به دستگاهی داشت که بتواند درجه حرارت و فشار شدید در "اورانوس" را شبیه سازی کند. بنابراین آنها توجه خود را به قدرتمند ترین لیزر اشعه ایکس در جهان به نام "LCLS" معطوف کردند.
"LCLS" دو موج شوک قوی را در اختیار "پلی استایرن" قرار داد تا ساختار خود را تغییر دهد.
یکی از محققان پژوهش می‌گوید: شما به این موج‌های قوی و سریع از پرتوهای ایکس نیاز دارید تا ساختار این الماس را به روشنی ببینید، زیرا فقط برای مدت زمان بسیار کوتاهی در آزمایشگاه شکل می‌گیرد.
طبق گفته دانشمندان، هنگامی که دو موج شوک با هم همپوشانی پیدا می‌کنند، شدت اوج فشار افزایش می‌یابد و این نیز سریع‌ترین و ضروری‌ترین بخش از روندی است که تیم تحقیقاتی برای مشاهده به آن نیاز دارد.
محققان می‌گویند با توجه به اندازه این الماس‌ها، باران‌های الماس در "اورانوس" احتمالا الماس‌هایی غول پیکر به اندازه چند میلیون قیراط را روانه این سیاره می‌کند.
با این حال، دو مورد باید در مورد این الماس‌های غول پیکر یخی در نظر گرفته شود؛ اول این که احتمالا این الماس‌ها دارای ناخالصی هستند و دوم اینکه آنها برش خورده و شفاف نیستند.
آنها همچنین پیش‌بینی می‌کنند که الماس‌ها می‌توانند در لایه‌های "اورانوس" فرو بروند تا در هسته این سیاره ذوب شوند و به دریایی زیرزمینی از الماس ذوب شده تبدیل شوند و یا با تشکیل یک لایه بیرونی اطراف هسته این سیاره، جامد باقی بمانند.
اکثر مدل‌ها نشان می‌دهد که احتمال دوم به واقعیت نزدیکتر است اما حتی دانشمندان نمی‌توانند با اطمینان بگویند که دقیقا چه اتفاقی می‌افتد و سرنوشت قطعی این الماس‌ها چه می‌شود.
