میتوان
در تولید هر محصولی از الیاف نانوسلولزی که از گیاهان به دست میآید
استفاده کرد. خواص نانوسلولز آن را مادهای جالب برای بسیاری از کاربردها
میسازد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری،نانوسلولز، از فیبرهای سلولز با ابعاد نانو تشکیل شده
که دارای ظاهری بسیار چسبناک بوده و نواری ژل مانند و شفاف است. میکرو
الیاف سلولز برای اولین بار در اواخر دهه 70 میلادی از ترکیب ژل مانندی که
از خمیرچوب در دمای بالا و فشار زیاد ایجاد میشد، بهدست آمد. پس از آن از
سال 2000 تحقیقات در زمینه نانو/میکرو الیاف سلولز به تدریج افزایش یافت.
سلولز
به وفور در طبیعت در دسترس است. تولیدکنندگان برای رسیدن به ویژگیهای
الیاف نانوسلولزی مثلاً به سراغ پوست درختان میروند؛ بافت آن را میشکافند
تا به الیاف بسیار ریز (در مقیاس نانو) برسند. البته برای این کار
دستگاههای مختلف و مواد شیمیایی متفاوتی لازم است. برای تولید الیاف
نانوسلولزی راههای دیگری هم وجود دارد؛ مثلاً به کمک باکتریها. تولید
الیاف نانو سلولزی به کمک جلبکها نیز روش دیگری است که در حال حاضر از
مقیاس آزمایشگاهی خارج شده و در حوزه صنعت تحت بررسی است.
آیا
میتوان قایقی نیم کیلوگرمی ساخت که ۵۰۰ کیلوگرم بار حمل کند. آیا میتوان
تلویزیونی تولید کرد که صفحهنمایش آن به ضخامت کاغذ دیواری باشد و روی
دیوار نصب شود. نانوسلولز قرار است به همه این رؤیاها جامه عمل بپوشاند.
تقریباً
در تولید هر محصولی میتوان از الیاف نانوسلولزی استفاده کرد. خواص
نانوسلولز آن را مادهای جالب برای بسیاری از کاربردها میسازد. در صنایع
کاغذ و مقوا از نانوسلولز به دلیل اثر تقویتی قوی بر روی مواد کاغذ بهره
میبرند.
در صنایع غذایی، پزشکی، آرایشی و دارویی این مواد به دلیل مصرف
در ابرجاذب های آب و فیلمهای ضد باکتری کاربرد دارند. از جمله دیگر
کاربردهای این مواد میتوان به ساخت کامپوزیتها، جلیقههای ضد گلوله،
عایقبندی ساختمانها، تجهیزات الکترونیکی، بازیافت نفت (در شکست
زنجیرههای هیدروکربنی) و خودروسازی اشاره کرد.
علاوه بر این، بافت
الیاف نانو سلولزی شباهت فراوانی به بافت اندام بدن دارد. شاید ترمیم پوست و
سایر اندامهای بدن با استفاده از داربستهای سلولزی از دیگر کاربردهای
آینده نانوسلولز در بحث پزشکی باشد.
در همین راستا ستاد توسعه فناوری
نانو معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری بهمنظور هرچه بیشتر فناوریهای
نانویی در ایران فعالیت دارد.