به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری به نقل از مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر دانیال کهریزی در دانشگاه رازی کرمانشاه و در قالب یک شرکت دانش بنیان، پس از ۶ سال تحقیق مستمر و به کارگیری روش‌های زیست فناوری موفق به ارائه یک گیاه دانه روغنی غنی از امگا ۳ به نام کاملینا شدند که برای شرایط دیم در تمام اقلیم‌های کشور اصلاح شده است. این رقم جدید توسط کمیته ملی معرفی رقم، سهیل نامیده شده است.
کاهش چربی و کلسترول و بیماری های قلبی به دلیل دارا بودن امگا ۳ فراوان (بیش از ۳۰ درصد)، خواص ضدسرطانی، استفاده در صنعت تغذیه طیور و ماهی به جهت کیفیت بالای کنجاله و داشتن سطوح بالایی از آنتی‌اکسیدان ها (به ویژه ویتامین E) از دیگر مزایای کاملینا است.
این گیاه در اکثر استان های کشور در شرایط دیم کشت شده و عملکرد رضایت بخشی داشته است.
طبق مطالعات مختلف امگا ۳ در درمان میگرن، استرس، تنش های عصبی و افسردگی مؤثر است. مصرف امگا ۳ در پیشگیری از برخی سرطان ها و بیماری های قلبی و یا کاهش عوارض شیمی درمانی نیز موثر است.
روغن کاملینا در بازارهای جهانی به عنوان یک روغن مرغوب شناخته می‌شود که علاوه بر مصارف غذایی در صنایع آرایشی، بهداشتی و صنعتی هم استفاده می شود. گیاه دارویی- روغنی کاملینا در سال های اخیر توجه زیادی را در دنیا به خود جلب کرده که مهم ترین مزیت آن تحمل زیاد به خشکی است.
کاملینا گزینه ای مناسب برای تناوب با غلات دانه ریز است؛ هم اکنون این تناوب بسیار ضعیف است. گیاه کاملینا می‌تواند نماد اقتصاد مقاومتی در دانه‌های روغنی ایران باشد. این گیاه علاوه بر تحمل به خشکی و سرما، مقاومت زیادی نسبت به آفات و امراض رایج در دانه های روغنی دارد. عملکرد رقم سهیل در کشت دیم به یک تن در هکتار می رسد.
حدود ۷۰ درصد از زمین های کشاورزی ایران دیمزار هستند. اما هنوز فاقد یک گیاه دانه روغنی مناسب برای شرایط دیم هستیم. این در حالی است که با شرایط خشکسالی، کاهش نزولات و بحرانی شدن سطح آب های زیرزمینی مواجه هستیم. همچنین با در نظر گرفتن این نکته که روغن خوراکی کشور عمدتا وارداتی یا ناسالم است، نیاز به داشتن گیاهی دانه روغنی برای شرایط دیم کشور و با حداقل نیازهای کودی، بسیار احساس می‌شود.
بیش از ۹۵ درصد روغن خوراکی مورد نیاز کشور وارداتی است و به این منظور سالانه بیش از ۴ میلیارد دلار ارز از کشور خارج می‌شود. این آمار نگران کننده برای کشوری با پتانسیل و ظرفیت بالای تولید محصولات کشاورزی مناسب نیست. یکی از راههای مهم برای افزایش تولید دانه های روغنی استفاده از زیست فناوری و اصلاح ژنتیک متناسب با شرایط اقلیمی و بومی است.
