برخلاف هیدروژن با ویژگیهای انفجاریاش، اتانول را به راحتی می توان مانند سوخت های مایع امروزی جا به جا کرد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، برخلاف هیدروژن به عنوان سبک ترین عنصر که برخی اوقات ویژگی خطرناک آن یعنی انفجاری بودنش حین قرار گرفتن در معرض شـعله موجب اشـتعال می شود، اتانول چنین خطری ندارد و به راحتی می توان این سوخت را بدون خطر جا به جا کرد.
باید یادآور شد که عالی ترین ویژگی هیدروژن این است که زمانی که می سوزد آب استخراج می شود و برخلاف سوخت های معمولی یک گاز گلخانه ای نیست. بنابراین از هیدروژن می توان به عنوان یک منبع عظیم اغواکننده در صنعت خودرو برای پتانسیل فوق العاده اش در مسیر صحیح استفاده کرد.
البته این گاز باید به طور ایمن جابه جا شـود که مطمئنا کار سـختی نبوده اما انجام آن ارزان نیسـت. هیدروژن باعث خوردگی و شکسـتن فلزات می شـود که این امر نگهداری آن را سـخت می کند اما می توان با یک مخزن فیبرکربن تحت فشار درون خودرو آن را حمل کرد که در این شرایط حتی در صورت بروز تصادف شدید نیز مشکلی پیش نخواهد آمد.
مشکل دیگر نشت کردن آن است که در پی آن نمی توان خودروهای امروزی با منبع هیدروژنی را درون گاراژ پارک کرد؛ زیرا اگر نشتی کمی هم داشـته باشـند در فضای بالای گاراژ تجمع می کنند و کافی اسـت کلید یا سوئیچ چراغی روشن شود که بر اثر آن انفجاری رخ می دهد.
اینها مسایل و مشکلات زمان گذشته بودند و امروزه خودروهای با پیلهای سوختی هیدروژنی ثابت کرده اند که می توان از هیدوژن در سلامت کامل استفاده کرد. حالا برای تبدیل این سوخت رویایی به سوخت مصرفی امروزی تنها در کشور انگلستان بیش از هشت جایگاه برای دسترسی آسان فراهم شده است که مراحل مورد نیاز ساخت مخازن نگهداری آنها کار زمانبری بوده است.
شـاید بدین خاطر وسـایل نقلیه با سـلولهای سـوختی هیدروژنی آنچنان که باید پیشـرفتی نکرده اند. وسایل نقلیه ای مشـاهده شـده اند که به جای اسـتفاده از هیدوژن خام در پیل سوختی آنرا از اتانول زیسـتی موجود تهیه می کنند که به نظر ایده جالبی می آید.
یده پیل سـوختی Bio-e نیسان در حال حاضر در یک ون در حال آزمایش است و برای آمریکای جنوبی جاییکه اتانول در اکثر جایگاه های سـوخت فروخته می شـود قرار است توسعه یابد.
بنابراین معضل اول از میان برداشته می شود یعنی اینکه مخزن آن را هر جایی می توان دوباره پر کرد. جابه جایی آن از سـوخت های مایع دیگر سـخت تر نیسـت بنابراین نیازی به مخزن تحت فشار فیبرکربن گران قیمت هم نیست و تنها با یک مخزن ۳۰ لیتری می توان مسافتی معادل ۴۰۲ کیلومتر را پیمود.
اسـتفاده از این تکنولوژی مشـکلاتی را هم در پی دارد. اسـتفاده از اتانول در یک پیل سوختی گاز گلخانه ای آزاد می کند. اما محققان در آزمایشـگاه ها عنوان می کنند که این اثر با رشـد محصولاتی که اتانول از آنها به دسـت می آید خنثی می شـود و مشـخصا از سوخت های فسـیلی این امر حاصل نمی شـود. همچنین به دلیل اینکه آن محصولات از نوع مواد غذایی هستند.
همچنین اتانول توان بسیار زیادی تولید نمی کند. در حال حاضر، پیل موجود در ون توسعه یافته نیسان ۵ کیلووات توان تولید می کند که چیزی معادل ۷ اسـب بخار یا مشـابه خودروهای کارتینگ رنتال اسـت. به جای پر کردن مخزن در زمان اتمام سـوخت، تمام مدت در توان ۷ اسـب بخار باقی می ماند تا باتری را شـارژ کرده و زمانیکه به آن نیاز دارید، بتوانید از حداکثر توانش استفاده کنید که این محدودهای وسیع تر از رانندگی عادی را برایتان فراهم می آورد. اما همچنان پیل قدرتمند به یک سوخت رسانی اضافی در جایگاه سوخت نیاز دارد. این موارد در مقایسه با مسایل هیدروژن جزئی به نظر می آیند. به نظر میرسد آینده سوختها از آن جایگزین دیگری باشد که پتانسیل عظیمی دارد.