از قرن‌ها پیش تاکنون، مجاورت با دریاها و رودخانه‌های بزرگ به دلیل وجود آب برای زندگی و کشاورزی و همچنین ایجاد امکان تجارت و تأمین مایحتاج، یکی از نکات برتری سرزمین‌ها بر هم بوده است، از این میان برخی مناطق به نسبت موقعیت خاص جغرافیایی که دارند بیشتر از دیگر مناطق دریایی از زیست بوم با ارزش تری برخوردارند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، ایران با سواحل طولانی در جوار دریاهای بزرگ در شمال و جنوب، از لحاظ جغرافیایی دارای یک موقعیت ویژه تجاری است، از طرفی این منطقه از یک گسترده آبی به وسعت تقریبی 240 هزار کیلومتر، می‌تواند در زمره یکی از با ارزش‌ترین زیست بوم‌های آبی جهان محسوب شود.
مرتضی یوسف‌زادی رئیس دانشکده علوم و فنون دریایی دانشگاه هرمزگان با اشاره به شرایط اکولوژیک خاص منطقه خلیج فارس اظهار کرد: این منطقه، در زمره یکی از با ارزش‌ترین زیست بوم‌های آبی جهان محسوب قرار دارد و با وجود متنوع‌ترین رویش‌های گرمسیری، از جمله جانداران آبزی و .... دارای شرایط بسیار ویژهای است که محیط زیست آن را تبدیل به محیطی بسیار حساس و شکننده کرده است.
یوسف‌زادی با اشاره به مزیت‌ها و فرصت‌های کشور در حوزه دریا اظهار کرد: تنوع زیستی در حوزه‌های گیاهی و جانوری ناشی از تنوع اکوسیستم‌های آبی، برخورداری از اکوسیستم‌های حساس ساحلی، برخورداری از منابع عظیم انرژی تجدید پذیر و تجدید ناپذیر، وجود مهم‌ترین آبراه انرژی جهان در خلیج فارس و موقعیت جغرافیایی استراتژیک از جمله مهم‌ترین نقاط قوت و فرصت‌های کشور در حوزه دریا است.
رئیس دانشکده علوم و فنون دریایی دانشگاه هرمزگان در خصوص اهمیت و ضرورت توسعه فناوری‌های دریایی عنوان کرد: به طور تاریخی وقتی به دریا رسیده‌ایم یک عقب نشینی و عقبگرد داشته‌ایم، علی رغم اینکه بسیاری از کشورهای توسعه یافته اساس توسعه آن‌ها دریا محور بوده و حتی اگر پایتخت سیاسی در مرکز کشور باشد، بزرگ‌ترین و توسعه یافته‌ترین شهرهایشان شهرهای بندری است.
وی در ادامه با بیان اینکه مناطق دریایی ایران جزو مناطق کمتر توسعه یافته است گفت: این مسئله همان عقبگرد و عقب نشینی تاریخی است. لذا حوزه کسب و کار و توسعه در دریا برای کشور بکر و جوان هست و این خود زمینه گسترده ای برای کار و تولید فناوری و نهایت تولید ثروت هست.
عضو هیئت علمی دانشگاه هرمزگان تصریح کرد: از سویی با توجه به تغییرات اقلیمی گسترده ای که در سطح جهانی در حال وقوع است و برایند کلی آن برای فلات مرکزی ایران خشکسالی پیش بینی شده و این عامل به همراه اشتباهات استراتژیک در مصرف آب‌های زیر زمینی، دیگر برای ما یک انتخاب نیست بلکه یک ضرورت است که برای تأمین آب مورد نیاز علاوه بر انتقال جمعیت به نوار ساحلی و توسعه دریا پایه از دریا برای تأمین نیازهای استان‌های مرکزی کشور نیز بهره برداری صورت گیرد.
