رئیس پژوهشگاه هوافضا از طراحی پروژه ناوبری و موقعیت یابی ماهواره ای بومی در این پژوهشگاه به سفارش سازمان فضایی خبر داد و گفت: سیستم GPS را مانند سایر کشورها بومی سازی می کنیم.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، فتح الله امی با اشاره به اهداف سند جامع توسعه هوافضای کشور در حوزه موقعیت‌یابی و ناوبری ماهواره‌ای گفت: سند جامع توسعه هوافضای کشور در جلسه ۷۲۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی در ۱۹ دی ماه سال ۹۱ به تصویب رسید و جنبه اجرایی پیدا کرد.
وی با بیان اینکه سند توسعه هوافضا دارای ۶ فصل است و در ۳ بخش کلی، فعالیت‌هایی را در حوزه‌های فضایی، هوایی و دفاعی مشخص کرده است، ادامه داد: در دو بخش فضایی و هوایی، ماموریت‌هایی بر عهده پژوهشگاه هوافضا قرار گرفته است و ما نیز در این پژوهشگاه پروژه‌های‌مان را با راهبرد اجرای این سند پیش می‌بریم.
رئیس پژوهشگاه هوافضای وزارت علوم گفت: در سند جامع توسعه هوافضا در بخش فضایی، تعداد قابل توجهی پروژه فضایی آمده است و ۷ محور طرح‌های کلان در فصل ۵ این سند برای بخش فضایی تا سال ۱۴۰۴ تکلیف شده است.
امی با بیان اینکه در بند ۷ این فصل از سند، بحث موقعیت‌یابی و ناوبری مورد توجه قرار گرفته است، افزود: به این معنی که همانطور که سیستم ناوبری «GPS» در امریکا فعال است و در اروپا «گالیله» این خدمات را می‌دهد، روسیه «گلوناس» را راه اندازی کرده و چین «بی دو» را دارد، ما نیز باید سیستم ناوبری و موقعیت‌یابی خودمان را داشته باشیم و به دنبال این هستیم که بتوانیم این سیستم را راه اندازی کنیم.
وی تاکید کرد: مسئولیت طراحی و ساخت پروژه ناوبری و موقعیت‌یابی بومی (GPS) از سوی سازمان فضایی ایران به عهده پژوهشگاه هوافضا گذاشته شده است که داریم روی آن کار می‌کنیم و پروژه‌هایی برای موقعیت‌یابی از طریق سیستم رادیویی طراحی کرده‌ایم.
رئیس پژوهشگاه هوافضا خاطرنشان کرد: ما الان یک طرح کلی روی GPS انجام داده‌ایم که به سازمان فضایی ایران ارائه شده تا نظرش را بدهد. اگر مورد موافقت قرار گرفت و به صورت پروژه با ما قرارداد منعقد شد، جزئیات و زمان بندی اجرای آن را اعلام خواهیم کرد.
وی گفت: هم اکنون هیچ قراردادی منعقد نشده است و ما آمادگی خود را اعلام کرده‌ایم تا همان مدل سیستم موقعیت‌یابی GPS را مانند سایر کشورها، در ایران بومی سازی کنیم.
به گزارش مهر، سامانه ماهواره‌ای ناوبری و موقعیت‌یابی سیستم‌هایی هستند که به گیرنده‌های کوچک در ایستگاههای زمینی اجازه می‌دهند تا موقعیت خود را (طول، عرض و ارتفاع جغرافیایی) با خطای چند متری مشخص کنند. این قابلیت از طریق انتقال امواج رادیویی بین دستگاه و ماهواره صورت می‌گیرد.
