پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری؛ به نقل از دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دکتر ناصر مبرا با اعلام این خبر افزود: در این طرح با استفاده از مهندسی بافت، از داربست های زیست سازگار پذیر برای تمایز سلولهای IPS انسانی به سلولهای شبه کبدی و پانکراس استفاده شد که نتایج نشان داد با استفاده از این داربستها، سلولهای تمایز یافته مارکر های بیوشیمیائی و مولکولی را بهتر از زمانی که داربست استفاده نشده است، نشان می دهند.

وی با اشاره به اینکه با توجه به افزایش روز افزون بیماران کبدی و پانکراسی باید سلولی تولید می کردیم که شبیه سلولهای طبیعی بدن باشد اما مورد دیگر این بود که داربستی تولید کنیم که سلولها روی آن سوار شوند و با حداکثر شباهت به سمت پانکراس و کبد تمایز پیدا کنند، تصریح کرد: سلولهای بنیادی انسان توانایی خود نوزایی دارد که این موضوع مزیت برجسته سلولهای بنیادی بود و مشخصه قابل توجه تبدیل شدن به سلول بالغ است.

مبرا، با بیان اینکه تاکنون موفقیت هایی در این حوزه به دست آوردیم اما ادامه مراحل آزمایشگاهی و ورود به مرحله بالین، نیازمند حمایت نهادهای علمی و مسئولان دانشگاهی است، اظهار داشت: باید طرح های تحقیقاتی به سمت بالینی شدن پیش برود و این تحقیقات بر روی نمونه حیوانی و در نهایت نمونه انسانی بررسی شود.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به اینکه تعداد مراکز پیوند سلولهای بنیادی در کشور اندک است، گفت: با توجه به اینکه همکاران زیادی در سطح دانشگاه علوم پزشکی مشهد در حوزه سلولهای بنیادی پوست، غضروف و استخوان به موفقیت های زیادی دست یافته اند، مشهد ظرفیت تبدیل شدن به عنوان قطب این خدمات را دارد.

وی با بیان اینکه رشد وتکثیر سلولهای بافت بر روی داربست های سه بعدی شبیه بدن و در محیط آزمایشگاهی به عنوان مهندسی بافت اطلاق می شود، افزود: دانشمندان از سالها قبل قادر به تست سلولهای بنیادی در محیط آزمایشگاه بوده اند ولی توسعه و تولید سلول و بافت در شرایط سه بعدی نزدیک به بدن اخیرا بسیار مورد توجه قرار گرفته است و برای ساخت یک بافت به شیوه مهندسی ، نیز به طراحی یک داربست با ساختار فیزیکی مناسب با امکان چسبندگی سلولها به آن، مهاجرت سلولی، تکثیر سلولی و تمایز سلولی و در نهایت رشد و جایگزینی بافت جدید است.

استادیار گروه بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد خاطرنشان کرد: ٢ مطالعه از داربست های زیست سازگار پذیر برای تمایز سلولهای IPS انسانی به سلولهای شبه کبدی و پانکراس استفاده شد که نتایج نشان داد با استفاده از داربستهای فوق، سلولهای تمایز یافته مارکر های بیوشیمیائی و مولکولی را بهتر از زمانی که داربست استفاده نشده است نشان می دهند.

وی با اشاره به اینکه تحقیقات دانشجویی باید به سمت مسائل کاربردی حرکت کند، عنوان کرد: با انجام مهندسی بافت در زمینه سلولهای بنیادی می توان جان بسیاری از بیماران کبد را نجات داد زیرا این بیماران برخلاف سایر بیماران نیازمند عضو، زمان زیادی را برای انجام پیوند کبد ندارند.