انسان عاقل سبکبار زندگی میکند، نفْسِ خودش را مراقبت میکند تا عقلش بتواند پرواز کند.
انسان عاقل سبکبار زندگی میکند، نفْسِ خودش را مراقبت میکند تا عقلش بتواند پرواز کند.
هنگامى که با دیدن نعمت دیگرى، انسان اندوهگین شود، در مرحله بعدى، به نقطه اى مى رسد که شخص آرزو و تمنا مى کند نعمتى که در اختیار آن شخص است، از بین برود.
در روایتهای متعددی نقلشده است: «نیّت مؤمن بهتر از عمل اوست»
الکافی، ج٢، ص٨٤
یک جاهایى شما با خداى متعال حرف مىزنید، اما کجا خداى متعال با شما حرف مى زند؟
یک جا به جلوه جمالش، یک جا به جلوه عملش، یک جا به جلوه قدرتش، یک جا به جلوه عظمتش، یک جا به جلوه بهاء و زیبایى و نورش. هرجا به یک جلوهاى، تا چه کسى صید کدام یک از این جلوهها شود.
حیات همیشگى و جاودانى ما که مبتنى بر حقیقت ما و روح و قلب ماست، کاملاً گره مى خورد با محبوب ما. شما به هر کس که تعلق خاطر داشته باشید با او حشر پیدا خواهید کرد، چون این محبت، باطن شما را با او هم سنخ مى کند و به رنگ او در مى آیید.