یکی از بزرگ‌ترین ابهامات در جهان واقعیت افزوده، تفاوت بین واقعیت افزوده و واقعیت مجازی است. هردوی این‌ها توجه رسانه‌ای زیادی را به خود جلب کرده و پیشرفت فوق‌العاده‌ای را موجب می‌شوند؛ بنابراین تفاوت‌های بین واقعیت افزوده و واقعیت مجازی چیست؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، واقعیت مجازی (VR- Virtual Reality)، یک مفهوم جدید نیست. نینتندو (Nintendo) در سال 1995 راه پسر مجازی را ساخت؛ اما امروزه به لطف هدست‌های واقعیت مجازی مثل واقعیت مجازی پلی‌استیشن، توجهات زیادی را به خود جلب کرده است.

 

واقعیت مجازی پلی‌استیشن

واقعیت مجازی پلی‌استیشن

 

واقعیت مجازی، یک شبیه‌سازی مصنوعی تولیدِ رایانه یا خلق مجدد محیط یا وضعیت زندگی واقعی است. VR در درجه اول با تحریک قدرت بینایی و شنوایی افراد، کاری می‌کند که کاربر حس کند واقعا در حال تجربه واقعیت شبیه‌سازی شده است.

VR معمولا با پوشیدن یک هدست مثل Oculus فیس‌بوک که مجهز به این فناوری است، حاصل می‌شود و عمدتا به دو روش استفاده می‌شود:

  • برای ایجاد و تقویت یک واقعیت خیالی برای بازی، سرگرمی و نمایش (مثل بازی‌های ویدیویی و رایانه‌ای یا فیلم‌های سه‌بعدی).

  • به‌منظور ارتقای آموزش برای محیط‌های زندگی واقعی با ایجاد یک شبیه‌سازی از واقعیت به‌نحوی‌که افراد بتوانند از قبل برای آن تمرین کنند (مثل شبیه‌ساز پرواز برای خلبانان).

 

واقعیت مجازی

واقعیت مجازی

 

واقعیت مجازی از طریق یک زبان برنامه‌نویسی که VRML (Virtual Reality Modeling Language) نام دارد، صورت می‌گیرد که می‌تواند برای خلق مجموعه‌ای از تصاویر استفاده شود و مشخص می‌کند چه نوع تعاملاتی بین آنها امکان‌پذیر است.

 

     افزودن به واقعیت موجود!

واقعیت افزوده (Augmented reality – AR) به دستگاه‌هایی اشاره دارد که عناصر دنیای واقعی را با جنبه‌های مجازی اضافه بر آن، ترکیب می‌کنند. درواقع AR نوعی فناوری است که پیشرفت‌های تولیدشده توسط رایانه را روی یک واقعیت موجود، اضافه می‌کند تا آن پیشرفت را از طریق توانایی ارتباط برقرار کردن، معنی‌دار کند. AR روی برنامه‌ها و اپلیکیشن‌ها توسعه‌یافته و در دستگاه‌های تلفن همراه برای ترکیب اجزای دیجیتالی با جهان واقعی استفاده می‌شود. این فناوری و گوشی‌های تلفن همراه می‌توانند یکدیگر را تقویت کنند، اما به‌راحتی نیز از هم جدا می‌شوند.

عینک واقعیت افزوده گوگل

عینک گوگل و واقعیت افزوده

 

عینک گوگل را به‌عنوان‌مثال در نظر بگیرید. این عینک تنها با استفاده از یک صفحه‌نمایش کوچک در گوشه بالای سمت راست شیشه‌هایش، عناصر مجازی را به دنیای واقعی شما اضافه کرده و نشان می‌دهد.


فناوری AR به‌سرعت وارد جریان اصلی زندگی ما می‌شود. از این فناوری برای نمایش امتیازات بازی‌های ورزشی و انتشار نامه‌های الکترونیکی، عکس یا پیام‌های متنی سه‌بعدی در گوشی‌های تلفن همراه استفاده می‌شود. رهبران صنعت فناوری نیز از AR برای انجام کارهای شگفت‌انگیز و انقلابی با هولوگرام‌ها و دستورات فعال‌شده حرکتی استفاده می‌کنند.

 

     واقعیت ترکیبی چیست؟

واقعیت مجازی و افزوده نمونه‌های فوق‌العاده‌ای از تجربه‌ها و تعاملاتی هستند که از تمایل به غوطه‌ور شدن در یک سرزمین شبیه‌سازی‌شده برای بازی و سرگرمی نشات می‌گیرند تا بعد جدیدی به تعاملات بین دستگاه‌های دیجیتال و دنیای واقعی اضافه شود؛ اما همیشه واقعیت مجازی و واقعیت افزوده در مقابل یکدیگر قرار ندارند و همیشه مستقل از هم عمل نمی‌کنند. درواقع، اغلب اوقات با یکدیگر ترکیب‌شده و تجربه‌ای عمیق‌تر به وجود می‌آورند.

 

واقعیت ترکیبی

واقعیت ترکیبی

 

واقعیت ترکیبی (Mixed Reality-MR) جدیدترین ایده‌ای است که از این دو فناوری در کنار هم استفاده می‌کند. این اصطلاح زمانی به کار می‌رود که یک محیط مجازی با یک محیط فیزیکی در تعامل است. در واقعیت ترکیبی، جنبه‌های مجازی با فضا و اشیای فیزیکی تعامل می‌کنند؛ یعنی می‌توان گفت که واقعیت ترکیبی زیرمجموعه پیشرفته‌تری از واقعیت مجازی است.

 

هولولنز مایکروسافت

هولولنز مایکروسافت و واقعیت ترکیبی

 

بهترین راه شرح این فناوری، از طریق یک نمایش اصلی صورت گرفته است: «هولولنز مایکروسافت»! هنوز در مورد خیلی از چیزهای هولولنز مطمئن نیستیم، اما این دستگاه شبیه به یک نوآوری جالب با هزاران برنامه کاربردی در دنیای واقعی به نظر می‌رسد.

 

     واقعیت افزوده در برابر واقعیت مجازی

واقعیت افزوده و واقعیت مجازی بازتاب معکوس یکی در دیگری هستند به‌طوری‌که هرکدام از فناوری‌ها به دنبال انجام کار و تحویل آن به کاربر هستند. واقعیت مجازی خلق مجدد دیجیتالی از یک محیط زندگی واقعی ارائه می‌دهد، درحالی‌که واقعیت افزوده، عناصر مجازی را به‌عنوان پوششی به جهان واقعی اضافه می‌کند.

 

واقعیت افزوده  در برابر واقعیت مجازی

واقعیت افزوده در برابر واقعیت مجازی

شباهت‌ها

  • فناوری

واقعیت افزوده و مجازی هر دو از یک نوع فناوری بهره می‌برند و هر دو برای این به وجود آمده‌اند که تجربه‌ای پیشرفته یا غنی را برای کاربران مهیا کنند.

 


هر دو فناوری، تجربه‌هایی را ممکن می‌کنند که بیشتر انتظار می‌رود مقاصد تفریحی و سرگرم‌کننده دارند. برخلاف گذشته که به نظر می‌رسید این‌ها فقط یک داستان علمی-تخیلی هستند، امروزه جهان‌های ساختگی جدیدی که تحت کنترل کاربر هستند و تعاملات عمیق‌تری با جهان واقعی دارند، قابل‌دستیابی‌اند. غول‌های فناوری پیشرو در جهان، در حال سرمایه‌گذاری، توسعه و انتشار محصولات و برنامه‌هایی هستند که از این فناوری‌ها پشتیبانی می‌کنند و به نیاز فزاینده کاربران، پاسخ می‌دهند.

 

  • علم و پزشکی


واقعیت افزوده در پزشکی

کاربرد واقعیت افزوده در پزشکی

 

علاوه بر موارد فوق، هر دوی واقعیت‌های مجازی و افزوده، پتانسیل بسیار زیادی در تغییر چشم‌انداز رشته پزشکی دارند؛ مثلا به واقعیت پیوستن عمل‌های جراحی از راه دور، به کمک این فناوری‌ها ممکن می‌شود. در حال حاضر، از این فناوری‌ها برای درمان و التیام شرایط روانی مثل اختلال استرسی پس از سانحه (Post Traumatic Stress Disorder) استفاده می‌شود.

 

تفاوت‌ها

به‌طورکلی، واضح است که واقعیت مجازی و واقعیت افزوده دو مفهوم مجزا هستند. درحالی‌که واقعیت افزوده برای دنیای واقعی است، واقعیت مجازی برای زمینه‌ای است که با واقعیت فعلی ما کاری ندارد. واقعیت افزوده اطلاعات معنی‌دار بیشتری به تجارب ما در زمان واقعی اضافه می‌کند و به همین دلیل کارهای بسیاری برای زندگی روزمره ما انجام می‌دهد.


تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده

 

درنهایت تفاوت‌های اصلی این دو فناوری، در دو دسته زیر خلاصه می‌شود:

  • هدف

واقعیت افزوده، به‌وسیله اضافه کردن اجزای مجازی مثل تصاویر، گرافیک‌ها یا احساسات دیجیتالی به‌عنوان لایه جدیدی از تعامل با جهان واقعی، تجربه‌های ما را از جهان ارتقا می‌دهد. در مقایسه، واقعیت مجازی، واقعیت خودش را خلق می‌کند که به‌طور کامل توسط رایانه تولید شده است.


  • روش ارائه

واقعیت مجازی معمولا از طریق یک کنترلر که روی سر نصب شده یا در دست نگه‌داشته می‌شود، به کاربر داده می‌شود. این تجهیزات، افراد را به دنیای واقعیت مجازی متصل می‌کند و به آنها اجازه می‌دهد کارهایشان را در محیطی که شبیه‌سازی‌شده جهان واقعی است، کنترل یا جهت‌دهی کنند.

واقعیت افزوده، بیشتر و بیشتر در دستگاه‌هایی مثل لپ‌تاپ‌ها، تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها به‌کاربرده می‌شود تا نحوه تعامل و تقاطع دنیای واقعی با تصاویر و گرافیک‌های دیجیتالی را تغییر دهد.