علیشاهی با بیان اینکه فعالیت‌های پژوهشی با بخش تولید همخوان نیست، گفت: در سال‌های گذشته جامعه علمی و دانشگاهی با صنعت و بخش‌های تولیدی همواره دو خط موازی بودند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری، محمدمهدی علیشاهی؛ برگزیده جایزه علامه طباطبایی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه شیراز در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان با بیان اینکه علم فی‌نفسه ارزشمند است، گفت: تبدیل علم به ثروت یکی از اصول پیشرفت و توسعه است.

وی افزود: کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته به‌خوبی توانسته‌اند علم و دانش خود را به فناوری و در نهایت محصولی منطبق بر نیازهای واقعی خود تبدیل کرده و به رونق اقتصادی‌پایدار برسند.

علیشاهی ادامه داد: در چندصد سال اخیر، ایران به‌تدریج از قلۀ فناوری عقب مانده و در تبدیل علم خود به ثروت و محصول ضعیف عمل کرد تا جایی که امروزه فاصلۀ قابل‌توجهی با کشورهای پیشرفته به‌وجود آمده است که باید با برنامه‌ریزی دقیق، اقدامات اساسی و رفع نیازهای واقعی کشور در داخل و همچنین افزایش توان کشور در صادرات غیرنفتی فاصله موجود را کاهش داد.

برگزیده جایزه علامه طباطبایی با اشاره به لزوم برقراری ارتباط نظام‌مند بین علم و صنعت، اظهار داشت: متأسفانه در سال‌های گذشته جامعه علمی و دانشگاهی با صنعت و بخش‌های تولیدی همواره دو خط موازی بودند که هر یک اهداف خود را دنبال می‌کردند.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه شیراز اضافه کرد: نه‌تنها دستاوردهای علوم فنی و مهندسی که حتی نتایج تحقیقات متخصصان و محققان علوم‌انسانی نیز کاربرد بسیاری دارند و می‌تواند با نگاهی صحیح از آنها برای افزایش سطح کیفیت زندگی فردی و اجتماعی بهره برد چراکه اساساً علم ابزاری است برای بهبود زندگی.

وی با بیان اینکه در ایران، فعالیت‌های پژوهشی با بخش تولید همخوان و تنظیم نیست، اظهار داشت: دانشگاه نه‌تنها در ارتباط با صنعت خوب عمل نکرده بلکه رسالت خود را نیز به‌درستی انجام نداده است. در کشورهای پیشرفته دانشگاه ایده را تا حصول نمونه آزمایشگاهی دنبال می‌کند و سپس برای تولید نمونه مهندسی و تولیدی و در نهایت نمونۀ بازارمحور به صنعت فرستاده می‌شود اما دانشگاه‌های کشور بیشتر به دنبال مباحث نظری و افزایش تعداد مقالات هستند.

برگزیده جایزه علامه طباطبایی تصریح کرد: دانشگاه‌های ایران در تلاش هستند در سطح دانشگاه‌های کشورهای پیشرفته عمل کنند و این در حالی است که نیازهای صنعت بومی با نیازهای صنایع بزرگ آن کشورها متفاوت است. این روند سبب می‌شود نیروی‌انسانی متخصص داخلی در صنعت بومی ناکارآمد باشد اما اگر همین نیرو به کشورهای پیشرفته مهاجرت کند منشاء اثر خواهد بود.

وی ادامه داد: دانشگاه برای اثرگذاری در کشور باید بر اساس نیازهای موجود در صنعت و بخش‌های تولیدی کشور نیروی‌انسانی تربیت کند تا هم نیازهای بومی رفع شود و هم صنعت ارتقاء کیفی داشته باشد. در این بین می‌توان از شرکت‌های دانش‌بنیان به‌عنوان حلقه واسط استفاده کرد.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه شیراز با اشاره به مشکلات موجود در صنعت، گفت: صنعت نیز علاوه بر کاستی‌های موجود، نقایص متعددی در ساختار خود دارد که مهمترین آن عدم درک صحیح از فناوری‌روز است. به‌همین دلیل به نیروی‌متخصص فرصت اجرای ایده و اندیشۀ نو را نمی‌دهد.

علیشاهی خاطرنشان کرد: در این شرایط دانش‌آموختگان باید خود را با شرایط موجود وفق دهند تا بتوانند اثرگذاری مطلوب داشته باشند. به‌عبارت دیگر به جای گلایه کردن از وضعیت موجود، تلاش کنند خود را به مهارت‌های مورد نیاز صنعت مجهز کرده و تفکر و نگاه خود را به‌سمت حوزه کارآفرینی و بخش‌های تولیدی متمرکز کنند.