شاید کلمه «پذیرش» را بارها از زبان روانشناسان و فعالان حوزه بهداشت روان شنیده باشید و شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که «پذیرش» چه فرقی با «تسلیم شدن» دارد؟
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فناوری و نوآوری،به طور کلی پذیرش به معنای درک واقعیت موجود است. فرد با پذیرفتن موقعیتی که در آن قرار دارد، بهترین تصمیم را بر اساس شرایط حاضر می گیرد و دست به عمل می زند.
در حالی که تسلیم شدن به معنای ناامیدی و انفعال است. هیچ کاری انجام ندادن و دست کشیدن.
فرض کنید شما ازدواج نادرستی داشته اید. برخلاف تصورتان همسرتان ناسزاگو، خشن و اهل معاشرت های نادرست است. واکنش شما می تواند طیف وسیعی از هیجانات باشد. خشم، نفرت، ناراحتی، زاری کردن، حسرت خوردن و مدام از زمین و زمان گله کردن و پرسیدن این سئوال که «چرا من؟»
ممکن است شما به اقداماتی نیز برای تغییر این شرایط دست بزنید. مدام به همسرتان گوشزد کنید که همسر ایده آلتان نیست. قهر کنید. دعوا و بحث کنید و شرایطی را ایجاد کنید که او «تغییر» کند و بشود همسر ایده آل شما!
ولی آیا این اقدامات اثربخش نیز است؟
در چنین شرایطی راهکار مهم و آرامش بخش «پذیرش» این واقعیت است که «شما نمی توانید کسی را تغییر دهید مگر این که خودش بخواهد»
بپذیرید که همسر شما چنین فردی است و شرایط زندگی شما بنا به هر دلیلی، شرایط فعلی است.
این به معنای ناامید شدن، دلسرد شدن، غصه خوردن و افسردگی نیست.
به این معناست که شما به این فرض که همسرتان تغییر نمی کند، امکانات موجود را برای بهتر زندگی کردن بسنجید و تصمیم درست را بر اساس آن اتخاذ کنید.
آیا از نظر مالی، احساسی و اجتماعی توان جدا شدن از همسرم را دارم؟
اگر نمی توانم جدا شوم، چه کارهایی می توانم انجام دهم که زندگی بهتری داشته باشم؟
گاهی فقط پذیرفتن شرایط موجود باعث کمتر شدن اضطراب و تنش های شما می شود و حالتان را بهتر می کند. وقتی که تحت اضطراب نباشید قطعا تصمیمات بهتری می گیرید.
